Ѕверот, односно папството, задобива смртна рана која се исцелува

Ѕверот од Откровение 13. глава, со десет рогови со круни и со седум глави полни со богохулни имиња, е наполно идентичен со малиот рог од Даниел 7. глава. Според тоа, двата ѕвера, кои излегуваат од море, зборуваат за средновековното папство, за неговата супрематија и тиранија во чиишто стеги тоа ја држело Европа окована полни 1260 години, колку што предвидело пророштвото.

Но, пророштвото кажува дека, откако ќе измине тој временски период, на папството ќе му биде зададена смртна рана – „една од главите на ѕверот е смртно ранета“ (Откровение 13,3) – со што тоа, заедно со своето блескотно минато, ќе исчезне од светската сцена како важен фактор и околу двесте години ќе замине во мачна изолација и пасива, врзано со новите историски околности кои се против него и немоќно да стори што било за да си помогне себеси. Јосиф Сталин најдобро ја изразил таа релативна немоќ на папството кога потсмешливо прашал: „А со колку дивизии располага папата?“

Таа смртоносна рана на папството му ја задава Наполеон во 1798 година кога неговиот генерал Бертие влегол во Ватикан и го одвел папата Пие VI во изгнанство, каде што следната година умира како француски заробеник. Тогаш Европа си помислила дека со смртта на тој папа во 1799 година засекогаш умрело и папството. Меѓутоа, пророштвото не кажува така. Напротив, тоа вели: „Но неговата смртоносна рана беше исцелена. И сета земја се восхити (се зачуди) и тргна по ѕверот; и ѝ се поклонија на ламјата бидејќи таа му даде власт на ѕверот (на папството); му се поклонија и на ѕверот, велејќи: ‘Кој е како ѕверот и кој може да војува против него (против папството)?’“ (Откровение, 13,3.4).

Во 1798 година папството го загубило својот политички статус; ѕверот, кој претставува царство или политички систем, бил мртов за сите намери и цели. Тој можел да воскресне како ѕвер единствено тогаш кога повторно ќе го добие својот политички статус. Во 1929 година Мусолини и Гаспари потпишале спогодба според која папата мора да го поддржи Мусолини, а за возврат вратен му е неговиот папски престол и моќ. Од 1929 година повторно е воспоставен политичкиот статус на Ватикан и очигледната рана зараснала. Значи, Рим го загубил својот суверенитет, но повторно го стекнал кога Мусолини ја обновил папската држава.

Библијата предвидува дека малиот рог повторно ќе ја освои превласта што ја имал во средниот век. Од тогаш папската сила и влијание нараснале во светски размери, особено за време на завршните години од претходниот милениум. Папата Јован Павле II прими поглавари на држави од цел свет и посети многу земји. Покрај политичките признанија, верските водачи од сите верски групи му оддадоа почит. Папата денес се смета за врховен верски водач во светот и на советувањето во Асиза сите верски поглавари го признаа за врховен црковен авторитет.

Но, за новиот блескотен пророчки подем на папството кое треба да ја одигра својата последна пророчка улога при крајот од историјата на нашата планета – повеќе во следните поднаслови.

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Ѕверовите во Откровението“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.