Единство надвор од Библијата

Во 1975 година подемот на партнерството  меѓу протестантите и католиците е прикажан со објавување на заеднички катихизис. Оваа книга од 720 страници содржи исцрпни податоци за христијанската вера и, според уредниците, напишана е:

„Да помогне во напорите христијаните да соработуваат внатре во своите заедници во заедничкиот раст на црквите кон единство во разноликоста, што е цел на сите екуменски напори.“

Овој документ потврдува мноштво компромиси и безочно ги отфрла основните библиски правила. Еве неколку примери кои го илустрираат ова:

1. Моралните одредби, кои можеме да ги пронајдеме во Декалогот, како и во Проповедта на Гората, „во голема мера се условени од својата старост и од културолошката средина“.
2. Многу новозаветни одломки се опишани како толкување, а не како историски настани, додека некои Исусови реченици „во Исусовата уста ги ставиле“ неговите ученици како изреки кои „историскиот Исус никогаш не ги изговорил“.
3. Темите, како што се физичкото Исусово воскресение, претставуваат „постојан проблем“ за современиот човек и „полни се со тешкотии“.

„Таа порака треба да се протолкува на многу позначаен начин, бидејќи Исусовото воскресение од мртвите е концепт кој е формулиран ‘со јазикот на еврејската апокалипса’ која тешко може да има какво било значење во нашето современо општество и во културолошкиот контекст.“

Кога ги читаме овие апсурди за христијанското единство, се прашуваме како ќе се постигне тоа. Во споменатиот документ за единство католиците и протестантите ја испразниле Библијата од Божјата наука и нејзината изворна, Божја теологија, ја замениле со човечка. Значи, тоа христијанство е комплетно изместено од библиските темели, па наместо „на темелот на апостолите и пророците, каде што е темелен камен Исус Христос“ (Ефесците 2,20), своето единство го градат врз човечка теологија, што е целосно промашување. Секое единство, градено надвор од библиските темели и димензии, е единство градено врз песок, кое е непродуктивно и не може да се одржи.

Доктрината на високиот критицизам, што ја почнале католичките теолози Ричард Симон и д-р Александар Гедес во 1678 година го искорнала срцето од Светото писмо и ги довела во прашање најјасните учења за историјата и почетоците. Мојсеевите списи се прогласени за митологија, а верата е исфрлена на земја. Исто така извештаите за потопот и за воскресението се прогласени за мит. Високиот католички критицизам и германскиот рационализам ги уништиле темелните верувања во библиските вистини, а научниците од реформираните протестантски цркви, за жал, ги прифатиле тие учења.

Католичката црква службено го негирала библискиот извештај за созадавањето и го отфрлила. Сандеј Тајмс од 6 декември 1987 година, во прилогот што го напишал Ник ван Оутшурн, во Сиднеј, го објавил следниот наслов: „Создавањето е глупост“… Католичката црква службено го отфрлила буквалното толкување на создавањето според Прва книга Мојсеева како „крајна глупост“. Службениот став на ова учење, кој го напиша папата Јован Павле II, објавен е во интернационалниот печат и Тајм Магазин објави ваков наслов: „Размислувањето на Ватикан еволуира… Папата свој благослов ѝ даде на природната селекција, иако човечката душа останува надвор од дофатот на науката.“ Изјава, која уште повеќе вчудовидува, дал језуитот Консоломаѓо во интервју за списанието Елм Стрит во 1999 година: „Креационизмот е ‘ерес од деветнаесеттиот век’.“

Екуменизмот е само уште едно движење за воспоставување на таа супер-црква, на големиот Вавилон, кој на крај ќе ги прогонува оние кои нема да му се покорат.

Сепак, тоа единство, врз кое е изградена таа супер-црква, таа „вавилонска блудница“ или тој современ Вавилон, е единство изградено не врз Библијата и библиската вистина, не врз Божјиот, туку врз човечки авторитет. И, како што кажавме, секое единство, градено надвор од библиските темели и димензии, е единство градено врз песок, кое е непродуктивно и не може да се одржи, кое ќе се урне и ќе се распадне при последното страшно невреме што ќе го заплусне светот. Божјата реч предвидува страшна казна за него: „Еден силен ангел зеде камен, голем како воденичен камен, го фрли во морето и извика: ‘Така, со еден замав ќе биде стрмоглавен големиот град, Вавилон, и нема веќе да се најде’“ (Откровение 18,21) – Така со голема бучава во морето заминува во неврат големата „вавилонска блудница“, така заминува во неврат современиот Вавилон.

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Ѕверовите во Откровението“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.