За диспензационализмот и диспензационалистите

Накусо за диспензационалистите и за нивната теологија. Називот „диспензационализам“ потекнува од верувањето дека историјата на спасението е поделена на „одвоени диспензации“, или изделени временски сегменти, и во секој од тие сегменти Бог спрема луѓето постапува на различен начин. Според диспензационалистичката теологија, историјата на спасението е поделена на седум изделени диспензации. Во секоја диспензација Бог на човекот му поставува различни барања. Во Мојсеевата диспензација, наречена „закон“, Тој бара послушност кон Мојсеевиот закон, што значи спасение со послушност, со човечки дела. Во сегашната христијанска диспензација (Црквата), Бог бара прифаќање на спасението со вера.

Диспензационалистите не веруваат дека Христовата црква денес е духовен Израел. Според нив, неисполнетите условни  старозаветни библиски пророштва, со своите силни ветувања, сè уште се однесуваат исклучиво на стариот буквален Израел, односно, старозаветните Божји месијански ветувања, кои не се исполниле врз стариот Израел поради неговата непослушност, задолжително ќе се исполнат врз еврејскиот народ за време на милениумот што ќе настапи на земјата. Така тие новозаветната Христова црква потполно ја изделуваат од старозаветниот Израел и не ѝ придаваат ниту историска, ниту сегашна важност и улога во проповедањето на евангелието на сите народи.

За диспензационалистите христијанството не е продолжение на старозаветниот народ, туку тоа е „прекин“ или „уметок“ кој почнал на денот Педесетница (Духовден) и е непотребна и бесцелна историска маргиналија, само некаков историски интермедиер да ја пополни празнината, односно временскиот период од две илјади години меѓу еврејскиот избран народ до Христа, кога е потиснат во пасива, и новиот милениум во кој тој, наводно, пак ќе истапи на светската сцена како Божји избран народ, како нација, и ќе стане духовен центар на светот или стожер околу кој ќе се собираат сите народи. Според тоа, за диспензационалистите не пстои комплементарност, ниту поврзаност или библиски пророчки континуитет меѓу тие два ентитета, меѓу Христовата црква и стариот Израел. Основа на диспензационализмот: Евреите како нација сè уште се Божји избран народ.

Милиони христијани, кои го прифаќаат диспензационализмот, ја прифатиле Калвиновата теологија за предестинација, за која веќе доста зборувавме порано. Според таа доктрина, човекот судбински е предодреден или за вечно спасение или за вечна смрт. Така и на Евреите судбински им е одредено да бидат Божји избран народ, независно од тоа дали тие го сакаат тоа или не. Меѓутоа, ова не е библиско учење, зашто не ја почитува човековата слобода на избор.

Диспензационалистите веруваат дека христијанската диспензација ќе заврши кога Христос ќе дојде да ги земе верниците на овој свет на небо со помош на ненадејно, тајно и невидливо вознесение на почетокот од милениумот на оваа земја, за што веќе зборувавме. Значи, тајното вознесение ќе го обележи крајот на диспензацијата на Црквата и почетокот на обнова на старозаветната диспензација на Израел, обнова на еврејската нација во Палестина. Тие очекуваат Ерусалим пак да ја поврати својата некогашна Божја слава што ја загубил и пак да стане светски духовен центар со тоа што во него пак ќе се изгради некогашниот разурнат храм и повторно ќе се воведе старозаветниот жртвен систем. Секако, според нив, Бог видливо ќе го посвети обновениот храм со своја шекина од небото, како и при посветувањето на Соломоновиот храм, со што званично ќе почне милениумското царство на оваа земја, кое ќе биде првенствено еврејско!? – Невозможно и тешко голтливо, зашто  во Библијата  нема поделба на илјадагодишно еврејско царство  (еврејски милениум) на оваа земја , и христијанско царство на небото. Постои само едно Божје царство во кое се наоѓаат верните на сите времиња.

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Второто Христово доаѓање“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.