Како еден исламист ја толкува Библијата?

Морис Бикај (Maurice Bucaille), поранешен христијанин, кој го прифатил исламот како своја религија и станал исламист, во Библијата бара доказ дека Исус Христос не е „алфа и омега“. Негова главна задача е да докаже дека Христос не е последен пророк, и својот доказ го бара и го наоѓа меѓу Христовите зборови запишани во Евангелието според Јован. Да ги слушнеме неговите аргументи:

„Христос определил каков ќе биде конечниот водач кого луѓето ќе мора да го следат по неговото исчезнување. Него (конечниот водач), единствено текстот во Евангелието според Јован експлицитно го означува со грчкото име Parakletos (Para­clet),), што значи бранител, посредник.“

Својата теологија тој ја поткрепува со следните библиски текстови: „Ако ме љубите, пазете ги моите заповеди. Јас ќе го помолам Отецот и Тој ќе ви даде друг Бранител за да биде со вас довека (Јован 14,15-16). А Бранителот пак, Духот Свети, кого што Отецот ќе го прати во мое име, Тој ќе ве научи на сè и ќе ви напомне за сè што сум ви зборувал (14,26). Тој ќе сведочи за мене (15,26). Подобро е за вас јас да си отидам, оти, ако не си отидам, Бранителот нема да дојде при вас; ако пак, заминам, ќе ви го пратам. А Тој, кога ќе дојде, ќе го изобличи светот за грев, за правда и за суд (16,7.8). А кога ќе дојде Тој, Духот на вистината, ќе ве упати во секоја вистина; но од себе нема да зборува, а ќе говори што ќе чуе и ќе ви ја каже иднината. Тој мене ќе ме прослави“ (16,13.14).

„Христијаните, продолжува Бикај, тврдат дека ова име или титула (Para­clet), кое Јован го употребува четири пати во своето евангелие, се однесува на Светиот Дух и еднаш во своето Прво послание 2,1 се однесува на Христа.

Во првиот век хеленистичките Евреи овој израз го употребувале со значење на посредник, бранител. Духот ќе интервенира и ќе дејствува како замена на Христа во својство на семоќен бранител или посредник.“

Овој коментар го прави Светиот Дух последен водач на луѓето по исчезнувањето на Исуса. Но се согласува ли тој со текстот на Јован, прашува Бикај, и дава многу чудни објаснувања. „Но од себе нема да зборува, а ќе говори што ќе чуе и ќе ви ја каже иднината“. За Бикај се чини „несфатливо тоа што на Светиот Дух му се припишува својство да го зборува и да го кажува она што го слуша… Колку што знам јас, ова прашање што ни го наметнува логиката, општо земено не е предмет на коментар… Двата грчки глагола (слуша и говори) дефинираат акции кои можат да се однесуваат само на суштество кое е надарено со орган за слух и орган за говор. Според тоа, не е можно тие да се применат на Светиот Дух.

Значи, текстот на овој пасус од Евангелието според Јован, таков каков што ни го пренеле грчките ракописи, совршено е неразбирлив ако го прифатиме интегрално со зборовите ‘Свети Дух’ од реченицата (14,26), ‘а Бранителот, пак Духот Свети, кого што Отецот ќе го прати во мое име…’. Но ако ги изоставиме зборовите ‘Свети Дух’ од оваа реченица, целиот текст на Јован добива крајно јасна смисла. Тој, впрочем, е конкретизиран со еден друг текст на евангелистот, со Првото послание втората глава првиот стих, каде што Јован го користи истиот збор ‘бранител’ за да го означи едноставно Исуса како посредник кај Бога. И според Јован 14,16, кога Исус кажува: ‘Јас ќе го помолам Отецот и Тој ќе ви даде друг  Бранител…’, тој сака да каже дека на луѓето ќе им биде пратен еден ‘друг’ посредник, како и самиот тој што бил, кај Господа, во текот на својот земски живот.

Логично сме доведени до таму, во ‘бранителот’ според Јован да гледаме човечко суштество каков што бил и Исус, надарено со способноста за слух и говор… Исус, значи, најавува дека Бог подоцна ќе испрати едно човечко суштество на земјата да ја одигра таа улога која Јован ја дефинирал, улогата на пророк кој го слуша гласот Божји и им ја повторува на луѓето својата порака.

Зборовите ‘Свети Дух’ во библискиот текст, таков каков што го имаме денес, сигурно намерно се придадени подоцна со цел да се модифицира првобитната смисла на единствениот библиски пасус кој најавува дека по Исуса ќе дојде еден пратеник кој е поинаков од Оној што го замислувале и го прифатиле христијанските цркви што се раѓале и кои сакале Исус да биде последен пророк.“16

Ете, почитувани, така ја толкува Библијата еден исламист. На Бикај му пречи Светиот Дух како Христов пратеник и негов заменик на оваа земја, и тој без тешкотии, со логика разбирлива и својствена само нему, го вади него од текстот бидејќи Тој не се вклопува во неговата шема на размислување и му ги расипува однапред создадените сметки и есапи. Нему му е потребно по секоја цена во Библијата да пронајде човечко суштество, човек, кој ќе го прогласи за последен пророк, при што, ако треба, ќе изврши операција на библиските стихови за да го отстрани од нив и Светиот Дух. Бикај не го цитира до крај библискиот текст кој кажува: „Светот не го гледа“, „Тој ќе биде со вас и во вас“. Тој не ги зема предвид другите многубројни текстови, па ни оние за неговото излевање на денот Педесетница, текстови кои јасно Светиот Дух го дефинираат како божествена  личност, а не како Божји пратеник-човек, пророк, прв или последен, сè едно.

Немајќи други можности да ја постигне својата цел, Бикај посегнува по сложени лингвистички решенија кои секогаш се повеќезначни, одбирајќи го токму она решение, односно значење, што му одговара нему.

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Црквата или Библијата?“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.