На малиот рог „му беше дадено да војува против светите и да ги совлада; светите ќе бидат предадени во негови раце за 1260 години

Многу работи поврзани со овој поднаслов опширно ќе бидат изнесени и подробно опишани во поднасловот „Инквизицијата и нејзините стравотии“. Пророштвото за малиот рог, односно за папството, кажува дека тоа ќе војува против светите, дека ќе ги совлада и дека тие ќе бидат предадени во негови раце за 1260 години. Кои се тие свети кои папството 1260 години ќе ги прогонува и ќе ги убива, настојувајќи со сите можни средства и на сите начини потполно да ги истреби? Бог ќе ни каже во својата Реч. Во Откровение 14,12 читаме: „Во тоа е трпението на светите, кои ги држат Божјите заповеди и верата во Исуса.“ Истата мисла ја наоѓаме и во Откровение 12,17: „Ламјата (сатаната), пак, се разгневи на жената (на црквата) и отиде да војува против останатите од нејзиното потомство, против оние кои ги држат Божјите заповеди и го пазат Исусовото сведоштво.“

Наполно јасно, зар не! Божјата реч ги нарекува „свети“ оние кои „ги држат Божјите заповеди и верата во Исуса“. Тие се предмет на жестоко прогонство од папството и од „ламјата“, односно од сатаната. Тие се христијани кои „веруваат во Исуса“ и кои не заминале во отпад заедно со мнозинството свои браќа за време на периодот и постпериодот на Константина, кога Христовата црква направила компромис со световната власт и кога седнала во скутот на државата, станувајќи на тој начин државна црква, верско-политичка сила, и заминувајќи во тотален отпад од Христа и од неговата изворна библиска наука.

Пророштвото кажува дека малиот рог „ја обори библиската вистина на земјата, ќе прави сè што сака и ќе напредува.“ Таа отпадната црква, предводена од папството, го погазила Божјиот закон, укинувајќи две од Десетте Божји заповеди, втората и четвртата, наполно ја паганизирала изворната библиска наука и библиското христијанство го контаминирала со неподносливи пагански контаминенти. Првобитната  апостолска Христова црква папството ја турнало во матните води на паганството, од кои излегла прекрстена како христијанско-паганска црква, наполно оддалечена од Христа и од библиските темели.

Меѓутоа, оние христијани, кои Божјата реч ги нарекува „свети“ затоа што „ги држат Божјите заповеди и го пазат Исусовото сведоштво“, по цена на својот живот останале на Христова страна, пренесувајќи го од поколение на поколение, сè до денес, изворното библиско христијанство, прифаќајќи ја Божјата реч како единствено правило за својата вера и за својот живот. Заради својата лојалност, верност и преданост кон Христа и кон неговата Реч, тие сега се жестоко прогонувани од мнозинството свои некогашни браќа кои отстапиле од Христа и заминале во паганство.

Општо е познато дека апостолската Христова (христијанска) црква, пред да седне во скутот на државата и да стане државна црква, во целост била предмет на жестоки прогони од страна на римските пагански императори.

Историјата ја бележи и ја опишува свирепоста со која паганскиот Рим, односно неговите цезари, ја прогонуваат  Христовата црква, Божјиот народ. Колосеум, во кој, според некои претпоставки, 80.000 христијани се спалени на ломачи или препуштени да ги черечат диви ѕверови, сведочи за фактот дека речиси три милиони христијани умреле со маченичка смрт во текот на првите два и пол века по Христовото вознесение на небото. Римските императори биле неуморни во својата свирепост спрема христијаните, додека суровите суштества, како што се Марко Аврелиј и Нерон, создале спорт со осмислени методи за нивно убивање. Историчарите ни кажуваат дека Марко Аврелиј имал обичај нозете на своите жртви да ги врзува за два коња и потоа садистички да го посматра кинењето на човечките тела надве. Или, Христовите слуги, наметнати со животински кожи и фрлани пред кучиња да ги растргнат, или премачкани со смола и во вечерните часови живи запалувани да горат како факли и да ја осветлуваат градината на налудничавиот цар Нерон.

Кога Рим ја прифатил христијанската религија и ја претворил во државна, приликите не се подобриле, туку се влошиле. Од почеток лукаво приготвениот компромис меѓу црквата и државата предизвикал задоволство, но по неуспехот на овој политички потфат, повторно е разгорен огнот на прогонство. Според библиските пророштва, сега на сцената стапува малиот рог или папството, кое уште пожестоко од римските цезари ги прогонува своите некогашни браќа христијани кои не заминале заедно со него во отпад, туку останале на Христова страна. Тие верни и предани Божји слуги го сочинуваат оној библиски „остаток“ од поранешната апостолска црква која, како што кажавме, потонала во матните води на паганизмот и далеку отишла од Христа и од неговата Реч. Против тој верен Божји „остаток“ се кренале да војуваат ламјата (сатаната) и папството за да го сотрат. Тие страшни прогони траеле 1260 години, како што кажало пророштвото. Некогашната апостолска црква, која сама била прогонувана од римските императори заради чистотата на нејзината библиска вера, сега, како отпадната, папска црква, станала прогонител на верниот Божји остаток, кој се изделил од неа и кој ја сочинувал новата Христова црква, во Библијата позната како чиста жена, или Христова невеста – која е континуитет на апостолската црква пред да замине во отпад.

За разлика од чистата жена, или Христовата црква, отпаднатата црква  во Библијата е позната како жена „блудница“, којашто 1260 години ја прогонува Христовата црква, која пред тие налети на прогони бега во пустина: „А жената побегна во пустина каде што имаше место приготвено од Бога, таму да се храни илјада двесте и шеесет денови“, односно години (Откровение 12,6).

Во тој период од 1260 години, кога Римокатоличката црква своите доктрини ги наметнувала со обврски и со прогонство, Христовата црква, за да се заштити, побегнала на осамени, пусти и планински места во светот и позната е како „Црква во пустина“. За време на папската превласт, Божјата реч е одржувана во живот со помош на мали групи верници, како што биле валденжаните, кои празнувале сабота според четвртата Божја заповед, а не паганската недела, и кои одбрале побргу да умрат отколку да се откажат од својата вера во Христа и од Светото писмо. Против нив е подигната злогласната инквизиција со море инквизитори кои му задавале страв на светот. Тоа веќе го  опишавме. Рим ги засилил своите напори да ги уништи сите што не ги прифатиле неговите доктрини.

Историски факт е дека големите војни во Европа се водени на верска основа. Рим немилосрдно ги прогонувал европските протестанти. Европа е турната во „триесетгодишна“ и во „стогодишна војна“ со една единствена цел – да се уништи протестантската реформација.

Веќе е кажано дека во текот на својата супрематија од 1260 години, со помош на инквизицијата и со други механизми што ѝ стоеле на располагање, римокатоличката институција убила меѓу 100 и 150 милиони слободоумни христијани кои решиле да мислат со своја глава, луѓе за кои белото било бело, а црното црно – цутот на европските нации. Можеби тој број е предимензиониран, но факт е дека тој е многу голем, кој точно ќе го обелодени Бог на небесниот суд. Тоа е оној мрачен среден век.

Во 1887 г. Карл Маркс одржал говор во Хајд Парк во Лондон во кој, покрај другото, кажал: „Првиот христијански светец, Христос, се жртвувал себеси за да ги спаси народните маси, а сегашниот светец – Црквата – жртвувала огромни маси народ за самата да преживее.“

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Папскиот Рим е континуитет на империјалниот или многубожечкиот (паганскиот) Рим“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.