Небесното Светилиште е реално и вистинско светилиште

Посланието до Евреите опишува вистинско, стварно, реално, материјално Светилиште на небото што го подигнал Господ: „Најважно од сè што е кажано: имаме таков Првосвештеник (Врховен свештеник) кој седна од десната страна на престолот на Величеството на небесата како служител во Светилиштето и во ВИСТИНСКИОТ ШАТОР (вистинската скинија) што го подигна Господ, а не човек“ (Евреите 8,1.2)

Текстот кажува дека небесното Светилиште „го подигна Господ“. Зборот „подигна“ значи „го обликува“, „го направи“,  „го создаде“, „го изгради“. Сите овие зборови (глаголи) кажуваат дека Бог создал нешто видливо, нешто не сликовито и симболично, туку нешто реално, опипливо.

Вистинитоста, стварноста, реалноста на небесното Светилиште, како вистинска небесна градба, апостол Павле ја потврдува со придавката „вистински“ – „вистински шатор“. Според тоа, небесното Светилиште не е симболично, туку е „вистинско“, Светилиште. Грчки израз што се употребува овде и во Евреите 9,24, каде што исто така се однесува на небесната сфера, е alethinos. Оваа грчка придавка означува нешто што е вистинско, опипливо, спротивно од она што е привидно, што е симболично или сликовито. Оттаму, изразот alethinos, кој два пати се употребува во небесното Светилиште, недвосмислено потврдува дека Светилиштето на небото е вистинско Светилиште. Истиот израз, alethinos, се употребува да го  прикаже Бога како реален, како вистински Бог: „Да те познаат тебе, единствениот ВИСТИНСКИ БОГ.“ (Јован 17,3); „Да му служите на живиот и ВИСТИНСКИ БОГ.“ (1. Солуњаните 1,9)

Бидејќи небесното Светилиште е поврзано со Христа, и тоа е во иста мера вистинско како и Христос што е ВИСТИНСКИ БОГ. Значи, сè што е поврзано со Бога е вистинско, стварно. Вистински Христос, вистинско небесно Светилиште, вистински храм на небото и вистински „ковчег на неговиот завет во неговиот храм“! Вистински првосвештеник, Христос, служи во вистинско небесно Светилиште! Не е можно вистински Христос да служи во симболично Светилиште. Небесното Светилиште е оригинално Светилиште, и сите предмети и служби во него се „небесни оригинали“, „небесни стварности“ или „небесни реалности, а земното Светилиште со сите свои предмети и служби во него се „симболи на небесните оригинали“ (Евреите 9,21-23).

Во име на православието, а така мислат и католиците и, за жал, и протестантите кои празнуваат недела, господин Милин ќе каже: „Дали постоењето на небесната скинија (небесното Светилиште) треба да се сфати буквално или само сликовито? Дали на небото постои ковчег на заветот… Ако треба тоа да се сфати буквално, тогаш се прашуваме од каде тоа таму и зошто ќе е таму?… За кого во небесниот свет се наменети плочите на законот што забранува убиства, прељуба, кражба, кривоклетство, желба за туѓ имот, и кој наредува почитување на родителите, шестдневна работа и одмор… за кого и зошто е сето тоа, кога таму не живеат грешни луѓе, туку ангели?“1

Трагично, би рекле, вака површно и плитко да размислува и да зборува за небесното Светилиште еден православен теолог од повисок ранг! Но, за жал, и православието во целост размислува и верува така; а така површно и плитко за небесното Светилиште, кое е темелна спасоносна библиска вистина, размислува и верува најголем дел од христијанскиот свет. Велиме трагично. И навистина е трагично! Божјата реч кажува дека небесното Светилиште не е симбол, не е никаков сликовит приказ, туку тоа е небесна реалност, исто колку што е и Бог реалност; тоа е вистинско Светилиште. А Милин и сиот христијански свет велат: Не, небесното Светилиште не е вистинско. Тоа е симбол и сликовит приказ. Жално и болно вистинито!

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „На небото имаме небесно Светилиште, небесен храм“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.