Чистење на небесното Светилиште

Што кажуваа земните „симболи на небесните оригинали“ во земното Светилиште во Стариот завет за начинот на кој грешниците се ослободуваа од своите гревови? Да се потсетиме! Кога некој од народот ќе згрешел, носел животно во дворот, во тремот на Светилиштето, каде што тоа било жртвувано за неговиот грев, заклано и спалено на жртвеникот. Дел од крвта на животното свештеникот внесувал во првото одделение на Светилиштето и таму над жртвеникот (кадилниот олтар), пред завесата, вршел соодветна служба со чија помош симболички гревот од грешникот го пренесувал во Светилиштето. Така секој ден во текот на годината гревовите од сите грешници со вера преку крвта на животните жртвувани на жртвеникот во дворот се пренесувале од грешниците во земното Светилиште. Еднаш годишно било предвидено Светилиштето да се очисти од сите гревови на грешниците што се пластеле во него во текот на целата година.

Чистењето на Светилиштето се вршело во посебен ден наречен „ден на чистење“ или „ден на помирување“ (3. Мојсеева 23,27.28). Во тој ден првосвештеникот влегувал во светињата над светињите со крв на жртвуван јарец. Прскајќи со крвта на јарецот определен „за Господа“ над поклопецот на ковчегот, на „денот на чистење“, тој го чистел Светилиштето од гревовите, а потоа во дворот своите раце ги положувал врз главата на друг, жив јарец, определен „за Азазела“ (за ѓаволот) и врз неговата глава ги исповедувал сите гревови и беззаконија на народот. Со тоа гревовите симболично биле пренесувани од Светилиштето врз јарецот кој, натоварен со нив, морал да биде однесен во пустина таму да загине. Така било чистено земното Светилиште од гревовите на народот што се пластеле во него.

Соодветно на тоа, во Новиот завет го имаме истиот процес на чистење на гревовите на грешниците во небесното Светилиште. Рековме дека тоа е тековен процес, нешто што се одвива сега. Ние, како грешници, во секое време слободно излегуваме пред Бога натоварени со нашите беззаконија, се каеме за нашите гревови, ги оставаме и за нив бараме од Бога прошка. Христос гревовите ни ги проштава, ги прифаќа и со својата крв ги пренесува во небесното Светилиште каде што  ги одложува и каде што се пластат. Значи, нашите гревови ние со вера вистински ги пренесуваме врз Христа како наша замена на крстот, а Христос вистински ги пренесува гревовите во небесното Светилиште.

Според тоа, и небесното Светилиште, слично на земното, се полни со простени и оставени гревови на безброј илјади грешници.

Да, небото е онечистено со многубројни тони грев (се изразуваме сликовито) на милиони поранешни грешници. Затоа и небото чека и пека да се исчисти од тие тешки тони гревови што грешниците, преку Христовата крв, со векови ги одложувале и ги пластеле таму, на небото, во небесното Светилиште. Еве го библискиот непобитен доказ за тоа:

„Потоа (Мојсеј) со крвта ги попрска шаторот и сите богослужбени садови… И така, неопходно беше симболите на небесните оригинали вака да се чистат (со животинска крв), а самите небесни оригинали со (уште) подобри жртви од овие“ (Евреите 9,21-23).

Овој текст говори за чистење на гревови на две различни места со различни жртви:

1. Чистење на земното Светилиште и на неговите предмети како симболи на „небесните оригинали“ со животинска крв: „Потоа (Мојсеј) со крвта ги попрска шаторот и сите богослужбени садови… И така, неопходно беше симболите на небесните оригинали вака да се чистат (со животинска крв).
2. Чистење на небесното Светилиште и на неговите предмети во него како „небесни оригинали“: „А самите небесни оригинали“ се чистат „со (уште) подобри жртви од овие.“

Овде имаме мисла дека „небесните оригинали“, а тоа е небесното Светилиште комплет со неговите предмети, се онечистени, извалкани со грев, и дека тие се чистат не со животински жртви и со животинска крв, туку со подобра жртва и со подобра крв, а подобра жртва од животинските жртви е Христовата жртва и подобра крв од крвта на животните е Христовата крв.

Според тоа, гревот во земното Светилиште се чистел со животински жртви и со животинска крв, а оние безброј тони грев на небото, во небесното Светилиште, се чистат со Христовата жртва и со Христовата крв.

Текстот во Евреите 9,21-23 многу столетија ги збунувал теолозите кои не успевале да сфатат зошто нешто на небото би барало да се чисти. Овој текст ги збунувал затоа што тој јасно зборува дека нешто на небото е извалкано, онечистено, и дека треба да се очисти. Апостол Павле е категоричен: „Небесните оригинали“, небесното Светилиште, е онечистено, извалкано, полно е со грев што треба да се очисти со Христовата жртва и со Христовата крв.

Бог предвидел време за чистење и на небесното Светилиште кое е полно со гревови, време кога Христос со својата крв конечно ќе го исчисти од напластените гревови. Прво треба да се утврди кој навистина искрено се покајал и ги оставил гревовите кои се пренесени во небесното Светилиште и кому му е простено. Во следниот наслов ќе биде објаснето дека за таа цел на небото, во небесното Светилиште, сега заседава небесен истражен суд за да го испита сечиј случај поединечно и да утврди кој е за спасение, а кој не.

Во небесното Светилиште Христос има двојна улога –  служи како жртва и како свештеник. Значи, стожер на теологијата на небесното Светилиште е Христос како наша жртва, како наша замена на крстот, и како свештеник кој во небесното Светилиште нашите гревови ги чисти, не со животинска, туку со својата крв од Голгота.

Кога ќе заврши небесниот истражен суд, Христос сите гревови од сите грешници, од небесното Светилиште, ќе ги пренесе врз главата на Азазела, врз главата на ѓаволот, кој го измислил гревот, и кој така натоварен со нив, ќе талка низ илјадагодишна пуста пустина во која наскоро ќе биде претворена нашата планета. Повеќе за тоа при крајот од книгава!

Не е тешко да сфатиме зошто Христовата служба како посредник меѓу Бога и грешниците во небесното Светилиште мора да се посматра како мошне значајно учење. Впрочем, погледајте колкав дел од Стариот завет се занимава со земното Светилиште, со земниот храм. Погледајте колкав дел од Новиот завет се занимава со небесното Светилиште. Што треба да ни каже тоа за значењето на оваа доктрина?

Но, поголем дел од христијанството ниту чуле ниту знаат нешто за оваа спасоносна библиска вистина. И најголем дел од христијанските теолози немаат поим за оваа библиска теологија, што е за големо жалење.

Што може да ни каже за оваа есенцијална библиска наука преданието на традиционалната Црква, но и теологиите на протестантските цркви!?

Во име на традиционалната Црква на ова прашање Сергиј Булгаков ќе ни одговори вака: Според православните правила, човек во никој случај не смее да ја чита Библијата толкувајќи и разбирајќи ја независно од учењата на светите отци, напоменувајќи дека и самата таа помисла би била „лажна и сенишна (страшна)“

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „На небото имаме небесно Светилиште, небесен храм“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.