Евхаристијата е стожер во литургијата на традиционалната Црква, но не и во Библијата

Посветувањето на лебот и виното, кои наводно стануваат тело и крв на Исуса, е битен литургиски чин во традиционалната Црква. Апостол Јован за тоа не кажува ниту збор. Четирите извештаи на евангелистите имаат само две заеднички точки: најавата за откажување на Петар од Исуса и за предавството на Јуда. Само Јован зборува за тоа дека Исус им ги измил нозете на учениците на почетокот од вечерата. Значи, евангелистите воопшто не ѝ придаваат некакво посебно значење на вечерата Господова. Ако таа беше толку битна и значајна за нашето спасение, барем Јован, кој во таа пригода ја наслони главата на Исусовите гради, сигурно ќе ни кажеше нешто за тоа.

Како да ја објасниме празнината кај Јована кој не зборува ништо за воспоставувањето на фундаменталниот чин на литургијата на новата христијанската религија, за стожерот на христијанската литургија на традиционалната Црква? Проблемот толку многу ги збунува егзегетите, што теолозите попусто се исцрпуваат барајќи префигурации или еквивалентни евхаристии во епизодите од животот на Исуса за кои проповеда Јован.

Приведуваме неколку епизоди од Христовата наука што ги бележи Јован на кои се повикуваат христијанските теолози за да ги поткрепат своите еквивалентни евхаристии: Прво, во врска со евхаристијата теолозите се повикуваат на говорот на Исуса за „лебот на животот“ (Јован 6,32-58), за што веќе зборувавме. Меѓутоа, ова не е база за воспоставување на евхаристијата. Тука се работи за Христов повик надвор од последната вечера. Станува збор за секојдневниот Божји дар, за „маната“ (лебот) во пустината во времето на излегувањето на Израелците од Египет.

Други теолози потврда за евхаристијата бараат и наоѓаат во виното во Кана Галилејска, за време на свадбената свеченост, кога Исус водата ја претворил во вино (Јован 2,1-12).

Трети егзегети потврда за евхаристијата бараат во умножувањето на лебот (Јован 6,1-13) чијашто цел на Исуса била да нахрани 5000 луѓе.

Четврти обид: Потврда за евхаристијата бараат и наоѓаат во водата и крвта што истекле од Христовата слабина кога војник го пробол со копје кога Христос умрел.

Петти обид: Во извештајот за миење на нозете пред последната вечера гледаат симболички еквивалент на воспоставената евхаристија итн.

Тешко е да се разбере базата на сите овие споредувања што ги измислиле коментаторите за полесно да се прифати за нив збунувачката празнина во Евангелието според Јован во врска со евхаристијата. Сите тие споредби се чиста имагинација на егзегетите и теолозите кои присилуваат одделни настани од Христовиот живот и епизоди од неговата наука, кои очигледно се надвор од контекстот на последната вечера, изговорени во други пригоди и сторени со друга цел, во кои бараат потврди за својата црковна, историска, а не библиска категорија на евхаристијата.

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Како е прикажан Христос во стожерот на литургијата на традиционалната црква?“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.