Христовите страдања не престанале на Голгота
Христовите страдања, болки и патила не престанале во Гетсиманија и на Голгота! Не! Христос и понатаму сочувствува и силно страда и пати заедно со своите деца кои страдаат. Тој Гетсиманија и Голгота секојдневно повторно ги доживува во нивниот живот, рамо до рамо активно учествувајќи во патилата, во чемерот и јадот низ кои поминуваат невините, кои страдаат на правдина, храбрејќи ги и давајќи им сила и помош да издржат. Во полна мера учествувал во животот на оние кои „доживеаја подбиви и удари, а покрај тоа и окови и зандани. Беа каменувани, со пила сечени надве; искушувани, умираа од меч, талкаа во овчи и козји кожи; во немаштија, во неволји и мачени – оние за кои светот не беше достоен – талкаа по пустини, по гори, по пештери и по јами вземи“ (Евреите 11,36-38).
Со својата силна љубов Христос го запалува срцето на своите деца кои храбро поднесуваат и најгрозни страдања и најжестоки искушенија, положувајќи го со радост и својот живот за него, како и Тој што го положил својот живот на крст за нив.
Таков е случајот на Јована Крстителот, таков е случајот на апостол Павле и на апостол Јаков, во чиишто срца бликала силна вера и чиишто глави се стркалале на губилиштето.
Таков е случајот на апостол Петар кој ни во смртта не можеше да се оддели од својот сакан Учител, сметајќи дека не е достоен да умре како него, туку бараше да биде распнат на крст со главата удолу.
И случајот на апостол Јован, кој својот живот не можел ни да го замисли без Христа, и кој заради него бил фрлен во котел со вриено масло.
И случајот на Санктус и Матурус, кои биле жестоко камшикувани, потоа ставени на усвитена печка и на крај фрлени пред див ѕвер кој ги растргнал. Тие биле маченици за Христа.
И случајот на младата робинка Бландина, која била обесена на столб во арена со рацете раширени во вид на крст, но ѕверовите тој ден не сакале да ја растргнат, па била вратена во затворот. Последниот ден од гладијаторските игри била камшикувана, ставена на усвитена печка и потоа завиткана во мрежа и фрлена пред див бик кој повеќе пати со роговите ја фрлил во воздух. Крвникот со меч ѝ ги прекратил маките на оваа жена хероина во чиешто срце Христос запалил свој оган на љубов и вера на кои таа не можела да им се противстави, бидејќи тие биле посилни и од самата неа и од нејзините страдања, посилни дури и од нејзината смрт, и затоа до последен здив останала на Христова страна, сведочејќи не само пред безочниот џган во арената, ами и пред целата вселена за својата вера и љубов кон својот Спасител.
И случајот на младата 22-годишна жена Перпетуа од Картага, заедно со уште една робинка, Фелицита, и со тројца мажи робови, кои невино страдале, жртвувајќи го својот живот како маченици за Христа. Да наведеме мал дел од извештајот за нивното мачеништво.
„Ние сè уште бевме со нашите чувари, раскажува Перпетуа. Татко ми се обидуваше да ме одврати од мојата одлука. Со својата татковска љубов се обидуваше да ја поколеба мојата вера во Христа.“
„Татко, му реков, ги гледаш ли овие предмети? На пример, оваа ваза, оваа врчва и другиве предмети?“
„Ги гледам!“ одговори тој.
Тогаш јас му кажав: „Може ли на овој предмет да му се даде друго има освен неговото вистинско име?“
„Не!“ одговори тој.
„Е добро! И јас себеси не можам да си дадам друго име освен она вистинското што го имам: Јас сум христијанка!“
Еден очевидец го објаснува случајот до крај. „Најпосле за мачениците настапи денот на нивната победа. Напуштајќи го затворот, одеа со брзи чекори во амфитеатарот како да се искачуваат на небото. Лицата им беа озарени и прекрасни; иако се тресеа, тоа не беше од страв, туку од радост. Назад одеше Перпетуа. За жените чуваа една бесна крава. Перпетуа беше прва фрлена во воздух со роговите на кравата. Падна на земја на крстината и ја повреди; штом се прибра и седна, ја собра косата којашто ѝ се расплете, зашто си велеше: ‘Не треба маченицата да има растурена коса за време на своето мачење за да не остави впечаток дека таа жали во денот кога слави победа.’ Најпосле се крена на нозе. Во тој миг ја забележа другата робинка, Фелицита, која беше тешко ранета. & се приближи, ѝ подаде рака и ѝ помогна да се исправи. Кога толпата ги виде двете на нозе, нејзината свирепост беше победена: ги изведоа низ вратата живи.
Подоцна народот пак побара овие ранети жени да се доведат во арената со свои очи да ја посматраат борбата на гладијаторите и самите да бидат жртва и наслада на расипаните очи на бесчувствителната безочна и споулавена толпа во арената. Маченичките сами станаа и се упатија кон местото што им беше одредено. Најнапред си дадоа една на друга христијански бакнеж на мир за да се приготват за смрт. Потоа останаа простум, неподвижно да стојат. Мирно го пречекаа смртниот удар… Овојпат Перпетуа почувствува страшна болка. Удрена со меч во ребро, таа страшно крикна. Но веднаш ја фати треперливата рака на младиот неопитен гладијатор и сама ја подигна кон своето грло. Сатаната се плашеше од неа. Тој виде дека таа сака да умре.
О храбри и блажени маченици! О маченици, навистина повикани и одбрани за слава на Господа Исуса Христа! Оној кој го фали и слави Христа треба да ги чита овие сведоштва.“ Да, драги мои, и ние треба да ги читаме овие сведоштва кога си поставуваме прашање: „Каде е Бог кога страдаат невини?“ „Зошто, покрај грешните, страдаат и невини?“
Перпетуа и Фелицита не можеле поинаку. Во нив горел Божји оган што го запалила Христовата љубов која била посилна од нив, посилна и од нивната смрт. Во арената бил присутен и Христос кој ги храбрел, им помагал да издржат, да страдаат на правдина заради него. Тој нежно ги посматрал своите бестрашни борци како храбро, без да потклекнат и без да се поколебаат пред налетите на жестоките искушенија, им преодолеваат и на најсилните удари на џелатите; сочувствувал со нив и заедно со нив ги поднесувал нивните маки и болки, практично делејќи ја со нив нивната судбина. Кога крикнала Перпетуа од силна болка предизвикана од ударот со меч, со неа крикнал и Спасителот. Тие тоа го виделе и го почувствувале. Тоа им дало сила да издржат и, без да се жалат, без да постават прашање зошто, да поднесат сè заради него.
Христос бил присутен и во животот на сите оние безброј милиони други маченици насекаде низ светот кои на правдина страдале. Неговото око ги видело и неговата рака ги забележала во небесните книги сите стравотии и грозомори низ кои поминувале неговите верни и предани слуги. Тој бил присутен во сите арени и на сите губилишта и со силна болка во душата ги посматрал страдањата и смртта на своите невини слуги како паѓаат како жртви на незаузданиот бес на споулавените грешници.
Бил присутен во гасните комори во кои милиони невини страдалници животот го завршиле со грозна смрт и, делејќи ги заедно со нив нивните страдања, и Тој бил страдалник; присутен е во лавовската јама со својот слуга Даниел и во огнената печка со своите тројца храбри борци за Бога, а им прави друштво и ги храбри своите слуги Павле и Сила, чиишто нозе биле ставени во клади во затворот во Филипи и пеат.
Со свои очи Христос го гледал пламенот на безбројните ломачи на кои гореле невини луѓе во чиешто срце запалил свој оган кој бил посилен од оној на ломачите; тоа биле невини луѓе чијшто единствен грев бил што читале Свето писмо и верувале во Бога онака како што кажува тоа.
Посматрал илјадници гилотини на кои биле обезглавени илјадници невини луѓе.
Христос стоел крај своите слуги наметнати со животински кожи и фрлени пред кучиња да ги растргнат или премачкани со смола и во вечерните часови живи запалувани да горат како факли и да ја осветлуваат градината на налудничавиот цар Нерон. Да, Христос бил крај нив и во нивното срце запалил своја љубов за која тие, умирајќи, пееле:
„Кој ќе нè одвои од Христовата љубов? Неволја ли, или мака, или прогонство, или глад, или голотија, или гибел, или меч? Токму како што е напишано: ‘Заради тебе везден нè убиваат, нè сметаат како овци за клање.’ Но во сето ова победуваме надмоќно преку Оној кој нè засака. Зашто уверен сум дека ни смртта, ни животот, ни ангелите, ни властите, ни сегашноста, ни иднината, ни силите, ни височината, ни длабочината, ниту кое-годе друго создание, не ќе може да нè одвои од Божјата љубов, која е во нашиот Господ Исус Христос“ (Рим. 8,35-39).
Најголемо предимство, поголемо од сите други предимства, ужива оној човек што ќе го удостои Бог да страда заради Христа, што ќе го удостои да соучествува во Христовите страдања. Најголема чест со која Бог воопшто може да ги почести луѓето е да им дозволи да бидат вистински маченици за него. Најголема милост што може да ја добие човек од Бога е да го даде својот живот за Бога. Најголемо сочувство и безмерни симпатии Бог покажува кон оние што се невини и страдаат на правдина. Тие се најголеми во Божјите очи, еднакви по големина со Јована Крстителот и во Божјето царство ќе заземаат почесно место.
Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Каде е Бог кога невини страдаат?“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.
КАДЕ Е БОГ КОГА НЕВИНИ СТРАДААТ?
Во Библијата читаме прекрасни ветувања што им ги дава Бог на праведните дека ќе уживаат негова висока заштита и помош кога светот го погаѓаат тешки зла и кога грешните гинат. Меѓутоа, факт е дека секогаш не е така. Суровата животна стварност покажува дека често и...
Во Гетсиманија и на Голгота Исус дава одговор на сите мачни прашања што збунуваат
Да, точно е дека „Господ седи на висок и возвишен престол“. Но истиот тој Господ Исус Христос - гледајќи ги страдањата и патилата на своите човечки суштества зафатени од виорот на гревот, решил да го напушти небото и доброволно да се лиши од сите привилегии и...
За Христовите страдања
Повеќе за Христовите понижувања, за неговите искушенија и страдања низ кои поминал на оваа земја, и за заедничките патеки по кои, заедно со него, поминуваат и безброј милиони невини кои страдале и страдаат од истите причини како и Тој: „Беше презрен, отфрлен од...
Христос за нас стана грешен, грешник и „грев“; проклет, проклетник и „проклетство“
Прво, уште еднаш да го потврдиме она што повеќепати го кажавме - Христос бил безгрешен, немал никаков свој грев: „Тој не направи грев и не се најде измама во неговата уста“ (1. Петрово 2,22). Но, од друга страна, во Божјата реч ги читаме и оние силни надежни зборови...
Христос е Јагне Божје, лав и змија отровница
Христос е „Јагне Божје кое ги зема гревовите на светот на себе“; него „го одведоа како јагне на клање“ „за да се откупиме (од гревот) со скапоцената крв на Христа како невино и чисто јагне“; пред „престолот (Божји) стоеше Јагне како заклано“ (Јован 1,29; Исаија 53,7;...
Што го присилува Бога да дозволи да страдаат невини луѓе?
Зошто Бог толку високо ги цени оние што соучествуваат во Христовите страдања, што страдаат на правдина, што пијат од бигорната чаша од која пиел Исус? Зошто е тоа толку голема чест и предимство за нас и ние, слично на Христа, да имаме своја Гетсиманија и своја...
За невините страдалници не е трагедија што страдаат за Бога
Се поставува прашање дали е трагедија што страдаат тие верни и предани Божји слуги, тие невини луѓе? Од човечка гледна точка да, но од Божја перспектива не! Гледано со Божјите очи, тоа е тешко, мачно, жално, но не и трагично. Бог многукратно ќе им го надомести она што...
Во продолжение следи содржината на книгата „Времето и знаците“. Кога ќе кликнете врз насловите и поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.