За проституцијата и за другите гадости во  Црквата

„Во деветтиот и десеттиот век многу папи биле на возраст од дваесет години, а повеќе од нив биле тинејџери. Некои опстанале дваесет дена, еден или три месеци. Шест од нив биле соборени од престолот, а многумина и убиени. Всушност, не е можно да се каже колку папи и антипапи (лажни папи) биле во овој период… Папите сакателе и биле сакатени, убивале и биле убивани. Нивните животи не личеле на евангелието… Кога еден папа одненадеж би исчезнал, луѓето се прашувале дали некој му го пресекол вратот и го фрлил во Тибар? Дали бил задавен во затвор? Дали преспал во јавна куќа? Дали му ги пресекле ушите и носот, како на Стефана VII кој, разбирливо, никогаш веќе не го покажл своето лице во јавноста? Или, дали побегнал, како Бенедикт V 964. година кој, откако обесчестил млада девојка, веднаш побегнал во Константинопол со сето богатство на базиликата св. Петар, само да се појави кога средствата исчечнале и предизвикал уште поголеми пустошења во Рим?

Побожниот црковен историчар, Герберт, Бенедикта го нарекол ‘најбеззаконит меѓу сите монструми на безбожноста’. Но неговиот суд бил прерано изречен. Овој папа конечно го заклал љубоморен маж. Неговиот леш, со стотици убоди од сабја, бил влечен низ улиците додека на крај не го фрлиле во клозетска јама… Историјата го уништува популарниот мит за Борџија како едно лошо јаболко на папството. Не долго по Карло Велики, повеќе од еден и пол век, цела група од папи биле гнили. Помалку биле ученици Христови отколку ученици на Велијара, принцот на темнината. Мнозина од нив биле развратници, убијци, прељубници, подбуцнувачи на војни, тирани, симонијаци кои биле подготвени да продадат сè што е свето. Речиси сите биле повеќе заплеткани во пари и во интриги отколку во религијата. Без сомнение, овие папи се водачи кои во историјата најмногу заслужуваат презир од сите, и од секуларните и од црковните. Искрено, тие биле варвари. Древниот Рим немал ништо што би можело да биде ривал во гнилоста.“66

За папата Јован XII, кој станал папа во 955 година, читаме: „Дури и за папа од тој период, тој бил толку лош, што граѓаните ја барале неговата крв. Тие тврделе дека тој  пронашол гревови кои се непознати од создавањето на светот – спиел дури и со својата мајка. Имал харем во латеранската палата. Се коцкал со даровите на поклониците. Имал штала со две илјади коњи кои ги хранел со бадеми и со смокви натопени во вино.  Своите придружнички, со кои ги поминувал ноќите уживајќи во нивната љубов, ги наградувал со златни пехари од базиликата св. Петар… Посебно жените биле предупредени да не влегуваат во св. Јован Латеран, ако ја ценат својата чест, зашто папата секогаш демнел.

Бил собран Синодот за да ги среди работите. Биле присутни шеснаесет кардинали, сите многубројни италијански бискупи и многу други од Германија. Бискупот од Кремон оставил прецизен запис од обвинението против папата… Тој ракоположил ѓакон во штала. Го наплатувал ракополагањето. Спиел со голем број жени, вклучувајќи ја старата љубов на својот татко и својата внука. Го ослепел својот духовен водич. Кастрирал кардинал, предизвикувајќи негова смрт. Сите обвиненија биле потврдени со заклетва… Потоа Ото на Јована му напишал писмо кое може да се вброи меѓу најљубезните писма на сите времиња. ‘Ваша светост, сето свештенство и сиот народ ве обвинуваат за убиство, за криви заклетви, за светогрдие, за инцест со вашите роднини, вклучувајќи ги и вашите две сестри, и дека како паганец сте ги призивале Јупитера, Венера и други демони…’ Ниту еден папа не завршил во толку незгодна позиција. Една ноќ, еден од мнгубројните љубоморни мажи, ја фатил неговата светост со неговата in flegrante delicto и му подарил последен ритуал – удар со чекан во тилот. Бил 24 години стар…

За Јован XIII читаме: Новиот папа правел дела на неверојатна свирепост. Според хрониките на Лутпранд (Liutprand), тој на своите нерпијатели им ги вадел очите и со меч убил половина популација…

Клемент VII ВИИ докажал дека бил создаден од папски материјал кога во 1377 година дејствувал како еден од папските легати во Цесна, на Јадранско Море. Локалното население приговарало што неговите продавачи ги силувале нивните жени и убиле некои од виновниците. По преговорите со градските службеници, тој ги убедил да го остават оружјето. Потоа пратил мешани англиски и бретонски трупи да ги убијат сите осум илјади жители, вклучувајќи ги и децата.“67

„Со векови свештенството главно било наследно. Мнозинството свештеници биле свештенички синови или синови на бискупи. Повеќе од еден папа бил нелегален син на претходниот папа во ‘целибат’. На пример, папата Hor­misdas (514-523) бил татко на папата Силверие (536-537), а на Сергие III (904-911) неговата омилена љубовница, Мароција, му го родила Јована XI (931-935)… Меѓу другите копилиња кои владееле со Црквата биле папите Бонифацие I (418-422), Геласие (492-496), Агипатие (535-536) и Теодор (642-649). Имало и други. Адријан IV (1154-1159) бил син на еден свештеник. Не е чудо што папата Пие II (1458-1464) рекол дека ‘Рим е единствен град што го водат копилиња’. Лично Пие признал дека бил татко барем на две нелегитимни деца, од различни жени, од кои едната била мажена. Правилото за целибат буквално создавало проститутки, претворајќи го Рим во ‘Мајка на блудниците’, како што преткажал апостол Јован.“68

За папата Јован XXIII читаме: „Обвинувањата против него биле намалени од 54 на 5. Во ‘Опаѓање и пад’, Гибон карактеристично забележал: ‘Најскандалозните обвинувања биле потиснати; Христовиот намесник бил обвинет само за пиратство, за убиство, за силување, за содомија и за инцест.’ Било добро познато дека, откако станал Христов намесник, Јован XXIII вежбал само во кревет… Набргу по Јована XXIII дошол Бенедикт VII, уште еден кој умрел фатен во чин на прељуба од рацете на разбеснет маж.“69

Алберик III ИИИ платил вистинско богатство за да го одржи континуитетот на папскиот престол. Кој може подобро да го пополни испразнетото место од неговиот син, Теофилактус? Раул Глабер (Raoul Glaber), монах од Cluni, известува дека при својот избор во октомври 1032 година, неговата светост, Бенедикт IX,, бил стар единаесет години… Чуден спектакл, момче кое уште не влегло ниту во тинејџерските години, со глас кој уште мутирал, бил главен законодавец и владетел на Католичката црква, повикан да носи тијара, да одржува главна миса во базиликата Свети Петар, да дава имоти, да одредува бискупи и да екскомуницира еретици! Подвизите на неговата светост со жените докажуваат дека мамчето-папа мошне рано навлегло во период на пубертет. Кога наполнил четиринаесет години, еден хроничар рекол дека ги надминал сите претходници по разузданоста и екстраваганцијата. Св. Петар Дамијан, фин судија на гревот, извикнал: ‘Тој бедник од почеток на својот понтификат, до крајот на својот живот, прославувал во неморал.’ Друг посматрач напишал: ‘Петровата столица ја зазел демон од пеколот во свештеничка облека’.“70

„Поради несогласување со императорот Фредерик II,, папата Иноќентие IV (1243-1254), морал да го напушти Рим… Иноќентие IV куријата ја одвел во Лион… Кога Фредерик II,,  умрел, Иноќентие можел да се врати во Рим. Во име на папата, кардиналот Хуго на луѓето во Лион им напишал писмо со благодарност. Документот, кој потекнува од 1250 година, е еден од најнеславните во папската историја. ‘За време на нашиот престој во вашиот град, ние (римската курија) љубезно ви бевме од полза. Кога дојдовме кај вас, одвај можевме да најдеме три-четири сестри на љубовта кои можеа да се купат, додека при нашето заминување, може да се каже дека ви оставивме јавна куќа која се протега од западната до источната врата.’“71

„Последната ноќ во октомври 1501 година се случил еден од најгротескните настани во папската историја. Го запишал Бурхард, личен соработник на четворица понтифи едноподруго, во дневникот кој случајно излегол на виделина. Синот на папата Александар VI, Цезар, ја повикал својата омилена сестра Лукреција и папата, единствен друг маж кој бил присутен на фестивалот наречен ‘Витешки турнир на курвите’. Педесет најфини дами на Рим танцувале во сè поскудна облека пред да се соблечат голи, играјќи околу масата на папата. Веројатно ги чуле гласиштата што кружеле во Рим дека папата повеќе ги сака оргиите отколку мисата.“72

За папата Иноќентие VIII читаме: „Неговиот намесник дошол и му рекол: ‘Ваша Светост, ние навистина треба да ги запреме свештениците да имаат жени.’ Како што е забележано, Иноќентие возвратил: ‘Губење време! Тоа е толку раширено  меѓу свештениците, дури и меѓу куријата, што тешко ќе најдеш и еден без конкубина.’ Кога се дознало ова, некој рекол: ‘Неговата Светост станува од кревет со курва да ја затвора и отвора вратата на чистилиштето и небото.’“73

Папата Бонифацие VIII „со еден удар погубил 6000 од спротивниот табор (од противкандидатите за папа). Исто така тој бил развратник кој како љубовници имал мажена жена и нејзината ќерка. Еднаш изјавил: ‘Да се води секс е исто како да се тријат рацете една со друга!’“73а

Историчарите сведочат дека во Црквата во средниот век, покрај симболичкиот блуд, кој се однесувал на прељубата (клањање и служба) со другите богови на искривените, нехристијански учења, имало и буквално курварство и таканаречена света проституција во полза на Црквата.

Во својата книга „Ходочасници“, англискиот историчар Норман Фостер, пишувајќи за т.н. простеништа и светилишта, каде што грешниците за добар паричен надомест добивале прошка за своите гревови, кажува дека „во 410 година Августин ги проколнал простеништата ‘како центри на разуздан разврат’ и ги набројал местата ‘во кои се одржуваат свечености на гробовите на мачениците на кои Црквата похотно се валка’.“74

Понатаму, истиот историчар кажува дека со текот на времето Рим станал „Вавилон на гревот“ и „блудница на Европа“, зашто Црквата држела јавни куќи за потребите на поклониците.75

Малку е познато дека папата Sikstus IV, чиешто име ја носи прочуената градба „Сикстинска капела“, „е прв папа кој основал т.н. ‘куќи на радоста’, односно јавни куќи во Рим, чиишто девојки за уживање му носеле приход од 30 илјади дукати годишно. Покрај јавните куќи, тој имал прилично голем приход и од данокот за свештеници кои живееле со своите љубовници. Друг извор на приходи биле привилегиите што ги уживале богатите кои им ‘дозволувале да утешат одредени мажени жени во отсуство на нивните мажи’.“76

Рим е наречен блудница (курва). Апостол Јован во Откровението во 17. глава кажува дека видел голема блудница „со која блудствуваа земните цареви“ (17,2), „како седи врз црвен ѕвер“ (17,3), „облечена во пурпурно и во црвено, и украсена со злато, со скапоцени камења и со бисери, и држеше во својата рака златна чаша полна со гнасотијата и нечистотијата од нејзиното блудство“ (17,4), блудница „пијана од крвта на светите и од крвта на Исусовите сведоци“ (17,6).

Дали Рим е наречен блудница само заради духовниот неморал? Не! Историчарот Henri Pirenne ја истакнува и другата страна:

„Да помислиме само каков впечаток морал да понесе верникот со себе напуштајќи го главниот град на христијанството во времето кога во него имало 6.800 блудници (1490 г.), и кога папите и кардиналите јавно ги истакнувале своите љубовници и ги признавале своите незаконити деца, збогатувајќи ги на сметка на Црквата.“77

„Било предвидено сè што можело да му затреба на поклоникот. Од подобрите бордели се истерани најлошите блудници, ‘лумпанари’. Мноштво нови девојки се доведени во ‘опатиите’, како што се нарекувале тие, од Црквата контролирани установи, да се грижат за истоштените поклоници и за нивните уморни нозе откако ги разгледале знаменитостите на градот Рим. Во 1552 година во Рим имало над 24 илјади блудници кои секој месец на папската курија ѝ плаќале износ сообразно со нивните примања.“78

Да го додадеме кон ова и тврдењето на историчарот K. Deschner:

„Откако постојат манастирите, во нив цутела хомосексуалноста. Калуѓерките на Запад отвориле постојана проституција… Уште од 9 век се повторува споредбата меѓу женските манастири и јавните куќи.“79

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Историјата на традиционалната христијанска Црква е премногу грда, мрачна и мачна, страшна и гнасна!“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.