Христос празнувал сабота не како Евреин, туку како „Син човечки“

Во сите расправии што ги имал Христос со фарисеите околу саботата во евангелијата никаде не се спомнува прашањето за законитоста на саботата, наспроти сите несогласија за начинот на нејзиното празнување. Наместо тоа, секогаш се поставувало прашање на кој начин треба да се празнува седмиот ден, а не дали тој треба да се укине или да се замени со некој друг ден. Значи, Христос имал жолчни расправии со фарисеите околу начинот на кој треба саботата да се празнува (Матеј 12,9-13; Лука 13,10-17; Јован 5,1-17).

Факт е дека Христос, како господар на саботата, празнувал сабота: „Тој дојде во Назарет, каде што беше пораснал. И според својот обичај влезе во саботен ден во синагогата и стана да чита“ (Лука 4,16). И ако Тој празнувал сабота, тогаш зошто би ја променил саботата за своите следбеници? И неговите ученици празнувале сабота (Делата на апостолите 13,14.42; 16,13; 17,1.2; 18,3.4.11)

Но овде има едно суштинско прашање што треба да го расчистиме: Христос не дошол на овој свет како Евреин, туку исклучително како „Син човечки“. Секаде за себе вели дека е „Син човечки“, израз што го наоѓаме на повеќе од педесет места во евангелијата (Матеј 9,6; Лука 9,55; Јован 3,13). Според тоа, Христос не празнувал сабота како Евреин, туку како „Син човечки“. Затоа еврејството по име треба наполно да се издели од Христа, зашто Христос по раѓање им припаѓа на Евреите, но суштински Тој му припаѓа на целото човештво.

Факт е дека постои разлика во сфаќањето меѓу Христа и фарисеите не само за начинот на празнување на саботата, туку и за другите заповеди. Токму таа разлика во сфаќањата довела до судир меѓу нив. Имено, Христос не дошол да се пазари и да прави компромиси со нив, да се вклопи во нивната шема на размислување, да се спушти на нивно ниво и да живее и да дејствува како Евреин, да ги прифати нивните мерила и стандарди за држење на Божјите заповеди и да празнува сабота како Евреин.

Тој, како што рековме, дошол на овој свет како „Син човечки“ и како „Син Божји“ со небесни мерила и стандарди за сите Божји заповеди, особено за саботата, и во текот на својата земна служба ги промовирал и се придржувал кон тие свои стандарди и мерила, во голема мера различни од еврејските, што Евреите ги граделе во текот на вековите.

Така, на пример, Христос ги коригира еврејските мерила за шестата заповед кога кажува дека секој што се гневи на својот брат, веќе врши убиство; седмата заповед ја подига на повисоко ниво кога вели дека секој што ќе погледне на туѓа жена со желба, веќе врши прељуба.

Во голема мера Евреите ја искривоколчиле и петтата заповед според која децата, покрај другата сестрана грижа за своите остарени родители, кон нив имаат и финансиска обврска. Но оваа заповед фарисеите ја обремениле со најразлични свои одредби, правила и прописи со кои тие финансиски средства од старите родители ги пренасочиле кон црковната благајна. Христос се судрува со нив околу тоа и им вели: Вие ја укинувате таа Божја заповед воведувајќи во неа човечки прописи. Не може така! Вашите прописи настрана од неа! Со тоа Христос не ја укинал петтата заповед, туку ѝ го вратил нејзиното вистинско место во животот на децата и родителите.

Мерилата на бракот ги спуштиле на најниско можно ниво, мизерно за сопругата, чијашто иднина зависела од неприкосновените каприци на нејзиниот сопруг. Христос им кажува: Не така! Ги потсетил дека мажот и жената се едно тело.

Според тоа, иако Христос дошол во судир со фарисеите околу овие заповеди, Тој нив не ги укинал, туку настојувал да им го врати нивното вистинско место во животот на луѓето, она место и онаа улога што ги предвидел за нив Бог кога му ги дал на човештвото.

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Христос и саботата“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.