Библијата силно го потврдува Христовото божество

Сам Христос тврди за себе дека е Бог: „А кога им ги изми нозете (на учениците), Исус ја зеде својата горна облека и пак прилегна крај трпезата и им рече: ‘Сфативте ли што ви сторив? Вие ме нарекувате мене учител и Господ, и право велите, зашто тоа сум. И така, ако јас, Господ и учител, ви ги измив нозете вам, и вие сте должни да си ги миете нозете еден на друг’“ (Јован 13,12-14). Да, Христос вели: „Јас сум Господ и учител!“ „Христос… кој е Бог над сите“ (Римјаните 9,5).

Своето второ доаѓање Христос го најавува како Господ: „Во оној ден мнозина ќе ми речат: ‘Господе, Господе, не пророкувавме ли во твое име, не изгонувавме ли демони во твое име и не правевме ли моќни чуда во твое име?’ А тогаш јас ќе им кажам: ‘Никогаш не сум ве познавал. Одете си од мене, вие, кои вршите беззаконие’“ (Матеј 7,21-23).

Зборувајќи за својот однос спрема Отецот, Исус кажува: „Јас и Отецот сме едно“ (Јован 10,30). Едно во големината и моќта, едно во сè.

По воскресението, кога Исус им се јавил на своите ученици, го повикал неверниот Тома да ги стави своите прсти во неговите рани и да не биде веќе неверен. Кога Тома се уверил дека тоа навистина е Исус, рекол: „Господ мој и Бог мој“ (Јован 20,28). Дали апостол Тома згрешил нарекувајќи го Исуса Христа Бог? Ако Тома згрешил кога Христа го нарекол Господ и Бог, Спасителот сигурно би го исправил. Меѓутоа, Тома изнел вистина што Исус не ја демантирал.

Пророштвото за Исуса гласи: „Затоа Господ сам ќе ви даде знак: Девица ќе зачне и ќе роди син, и ќе му даде име Емануел“ (Исаија 7,14). Ова пророштво апостол Матеј го применува на Исуса. Зборот Емануел значи „Бог е со нас“ (Матеј 1,23). „Чиешто потекло е од дамнина, од вечни времиња (Михеј 5,2).

Пророк Исаија Исуса Христа го нарекува со необични имиња: „Зашто ни се роди Дете, Син ни се даде, власта му е на рамото. Името ќе му биде: ‘Чудесен советник, Силен Бог, Вечен Отец, Кнез на мирот’“ (Исаија 9,6). Вдахновената Божја реч овде Христа го нарекува „Силен Бог“ и „Вечен Отец“.

Апостол Павле дава интересно објаснување: „А (Отецот) за Синот вели: ‘Твојот престол, Боже, е вечен, и скиптарот на правдата е скиптар на твоето царство…’ и: ‘Ти, Господе, во почетокот ги положи темелите на земјата, и небесата се дело на твоите раце’“ (Евреите 1,8-10). Овде Отецот му се обраќа на Синот именувајќи го како Бог со вечен престол и како Господ и Творец. Многупати Христовото божество било потврдено, но овде тоа го потврдува директно небесниот Отец.

Меѓутоа, во преводот на Новиот завет што го направиле јеховистите во Евреите 1,8-10 наидуваме на многу груб фалсификат. Зборовите што ги кажува Отецот за Синот: „Твојот престол, Боже, е вечен“, ги замениле со: „Бог е твој престол во сета вечност“, со што тие на Христа му ја одземаат вечноста и неговиот вечен престол, обидувајќи се да го сведат на создадено суштество.

Уште неколку текстови, иако има многу:

„Очекувајќи ја блажената надеж и јавувањето на славата на нашиот велик Бог и Спасител, Исус Христос“ (Тит 2,13). Значи, Исус Христос е „велик Бог и Спасител“.

„Кога ќе се јави Господ Исус Христос од небото… Исус, нашиот Господ“ (2. Петрово 1,7.8.2).

„Ако со твојата уста исповедаш дека Исус е Господ и ако во твоето срце поверуваш дека Бог го воскресна, ќе бидеш спасен“ (Римјаните 10,9-13).

„Верувај во Господа Исуса Христа и ќе бидеш спасен ти и твојот дом“ (Дела 16,31).

„Прославувајте го во своите срца Христа како Господ“ (1. Петрово 3,15).

„Исто така знаеме дека Божјиот Син дојде и ни даде ум да го запознаеме Вистинитиот. Ние сме во Вистинитиот, во неговиот Син Исус Христос. Тој е Вистинитиот, Бог и вечен живот“ (1. Јованово 5,20).

„Денес во Давидовиот град ви се роди Спасителот кој е Христос Господ“ (Лука 2,10.11).

Во Посланието до Филипјаните 2,6-8 наоѓаме една од најсилните потврди во Библијата за Христовото божество: „Тој (Христос), со Божја природа, не се држеше љубоморно за својата еднаквост со Бога, туку се лиши од неа (од таа еднаквост), земајќи лик на слуга (земајќи човечка природа), станувајќи сличен на луѓето.“

Во овој текст, наречен „христолошка химна“, апостол Павле Христа ни го прикажува во две димензии: во неговата вечна, Божја димензија, како Бог, со Божја природа, еднаков со Бог Отецот, и во неговата земна димензија како слуга, како човек, со човечка природа, кога како Бог се оваплотил и се родил како бебе од девојка Марија и кога станал наполно зависен од Бога како и секој друг човек.

Јован 1,1-3: „Од почеток беше Речта (Логос, Христос), и Речта беше кај Бога – и Речта беше Бог. Сè настана (се создаде) преку неа, и без неа не настана ништо од она што настана.“  – Да забележиме, Јован кажува дека „Речта (Христос) беше Бог.“ Истиот текст кажува уште нешто: Бог Христос е творец на нашиот свет, што се потврдува на многубројни места во Светото писмо, од кои ќе наведеме само уште две: „Тој е првороденец (зачетник) на сето создание, зашто преку него е создадено сè што е на небесата и на земјата, видливо и невидливо… сè е создадено преку него и за него. И Тој е пред сè и сè суштествува во него.“ „Ова го кажува верниот и вистинит Сведок, Почетокот на Божјето создание“ (Колошаните 1,15-17; Откровение 3,14).

Овие текстови јасно покажуваат дека Бог Отецот не создал ништо, апсолутно ништо, па според тоа, Тој не го создал ниту својот Син, Христа, како прво Божје создание, кое потоа почнало да создава, како што тврдат јеховистите. „Сè настана (сè се создаде) преку Речта (преку Христа), и без Речта (без Христа) не настана ништо од она што настана… сè е создадено преку него.“ И ако без Христа не настанало и не е создадено ништо, тогаш Христос не можел да се создаде самиот себеси. Зборовите: „првороденец (зачетник) на сето создание“, „Почетокот на Божјето создание“ и „од почеток беше Речта (Логос, Христос)“, очигледно се однесуваат на Христа како Творец кој прв почнал да создава кога уште немало ништо создадено.

И овде во преводот на Новиот завет што го направиле јеховистите во Колошаните 1,15-17 наидуваме на груб фалсификат од кој произлегува дека Отецот го создал Христа како прво и единствено создание кое понатаму создало „сè друго на небесата и на земјата“. Меѓутоа, стиховите што ги проучивме јасно кажуваат дека Христос не е создадено суштество. Тој е несоздаден, вечен Бог, како и Бог Отецот.

Во Откровението 1,8 и 21,6 Бог Отецот се нарекува со следните зборови: „Јас сум алфа и омега, почеток и крај.“ Но и Христос се нарекува себеси со истите зборови: „Јас сум алфа и омега, прв и последен, почеток и крај … оној кој живее. Бев мртов, но, еве, живеам во век века (вечен сум)“ (Откровение 22,12.13; 1,17.18; 2,8). Во овие два текста и Бог Отецот и Христос себеси се нарекуваат со исто име: „Прв и последен!“ Така можат да тврдат личности кои се апсолутно еднакви во сè. Но, ако Христос е создаден, како што тврдат јеховистите, тогаш Тој, како Божје создание, не би бил еднаков со Бог Отецот, туку би бил понизок по ранг и не би бил „прв“, туку би бил „втор“ и не би имал право за себе да каже: „Јас сум прв“, зашто тие зборови би биле резервирани исклучиво за Бог Отецот кој не е создаден. Заклучок: Бог Отецот и Христос се апсолутно еднакви во сè. Оттаму произлегува правото и Христос да ја користи истата титула што му припаѓа на Бог Отецот и себеси да се се нарече: „Јас сум прв и последен!“

Во истите текстови (Откровение 1,14-18), во кои ни се претставува како „прв и последен“, Исус пред нас се појавува во величествена слика: „Неговата глава и косата беа бели како волна, како снег, а неговите очи како разгорен оган; неговите стапала како бронза вжарена во печка; неговиот глас како бучава од силни води… од неговата уста излегуваше меч со две сечила, а неговото лице беше како сонцето кога свети со сета своја сила.“ Оваа величествена слика за Христа е соодветна на величествената слика во книгата на пророк Даниел 7,9-10 во која го гледаме Бог Отецот на судскиот престол облечен во облека бела како снег, со коса на главата како чиста волна од чијшто престол извирала и течела огнена река. Заначи, со иста величествена слика ни е прикажан и Бог Отецот и Христос како вечен и семоќен Бог.

Уште нешто многу важно: Во Откровение 7,12 на Бог Отецот му се оддава слава: „Благослов, слава, мудрост, благодарност, чест, моќ и сила на нашиот Бог во сите векови.“ Но во Откровение 5,12 наполно иста слава му се оддава и на Христа: „Достојно е Јагнето (Христос), кое беше заклано, да прими моќ, богатство, мудрост, сила, чест, слава и благослов.“

Ваква величествена химна (доксологија – слава на Бога) му припаѓа единствено на семоќниот и вечен Бог и на ниту едно создание, па ниту на Христа доколку и Тој беше создадено суштество, како што погрешно тврдат јеховистите. Но, бидејќи небото му пее иста доксологија и му оддава иста слава и на Христа како на Отецот, произлегува дека Христос е еднаков со Отецот, вечен и семоќен Бог.

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Христос е вечен Бог“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.