Традиционалната Црква е силна институција со силни инструменти во рацете за да ги покрива кардиналните грешки од минатото и да го држи верништвото во покорност

Желна за апсолутна власт и доминација, Црквата прави друг крупен исчекор: Наместо да излезе на терен како евангелска црква и да ја извршува Христовата заповед – да му го проповеда евангелието на секој народ, племе, колено и јазик, таа израснува во силна централизирана и авторитативна институција со таква теологија која ѝ дава одврзани раце да ги покрива кардиналните грешки од минатото, обидувајќи се, како што рековме, да ја премости бездната што зјае меѓу неа и Библијата и успешно да доминира над верништвото. Повторуваме дел од нејзината теологија со која располага како силен инструмент за да ги одржи своите мега позиции што ги градела низ вековите.

Католичката црква: „Црквата е неопходна за спасението.“ „Црквата ги обединува сите патишта на спасението.“ „Нема толку голем прекршок кој Црквата не може да го прости.“ „Ако Црквата не ги прости гревовите, нема надеж за иден живот или за вечно ослободување.“

Православната црква: „Господ Исус Христос целосно се идентификува со својата Црква, а не со Библијата. И оној што го бара Христа Спасителот надвор од неговата Црква, никогаш нема да го види неговото лице, освен во судниот ден.“ „Без Црквата нема спасение!“ „Црквата е наша духовна мајка која нè родила со вода и со Дух при крштението.“ „Останете синови на Христовата црква, како што биле вашите дедовци и прадедовци низ вековите.“ „Држете се за вашата мајка Црква зашто, Боже не дај, и ако човек замине во пекол поради  своите неисповедани и непокајани гревови, Црквата може да го избави со помош на своите литургии дадени од Бога, преку помени, милостина и жртва.“ „Црквата може да ја избави душата од пеколот, од пеколните маки.“ „Кој ја напуштил Црквата, го нема веќе Христа, не е Божји син по дарот на крштението, туку станува син на сатаната, зашто се отцепил од духовната мајка и се загубил.“ „Нам, на православните христијани ни е позната вистината. Таа се наоѓа единствено во Христовата (православна) црква, а не во некоја од ‘христијанските’ секти“, итн.

Од овие силни изјави произлегува дека Црквата е „алфа и омега“ на нашето спасение, а не Христос, како што читаме во Божјата реч (Откровение 1,8; 22,12.13). И навистина таа се поставува над Христа кога тврди за себе дека „без Црквата нема спасение“, „ако Црквата не ги прости гревовите, нема надеж за иден живот или за вечно ослободување“.

Во интерес на вистината, овде уште еднаш истакнуваме дека силните тврдења на Црквата за кои зборуваме се сушта невистина, зашто „нема друго име дадено под небото со кое ние можеме да се спасиме“ (Дела 4,12). Нема црква, нема институција, нема начин, нема друг спасител освен Исус Христос. Традиционалната Црква не може да проштава гревови, не може да му даде спасение никому. Нејзина задача треба да биде верниците да ги упатува на Христа кој единсвено има право да проштава гревови и кој е единствен Спасител. Таа не може да поставува друг темел на христијанството и на спасението „зашто никој не може да постави друг темел освен оној што е поставен, кој е Исус Христос“ (1. Коринќаните 3,11).

За пеколот и пеколните маки, како грда и монструозна измислица на Црквата, ние опширно зборуваме во книгава кога бараме од Библијата да ни даде вистински информации за смртта и за состојбата на мртвите. Но контекстот на оваа глава бара и овде да проговориме нешто и за тоа.

Таа (Црквата) прво измислила пекол, а потоа им вели на своите верници: „Црквата може да ве избави од пеколот“ во кој ги праќа непослушните верници, а послушните ги избавува од „пеколните маки“, со што од нив создава дисциплинирани послушници и поданици. Нејзе ѝ е потреба централизирана власт како насушен леб, која Библијата не ѝ ја дава, за цврсто да ги држи дизгините во свои раце, да има стабилна ситуација и истата ефикасно да ја контролира.

Според тоа, Црквата како институција, како што е веќе кажано, има железна структура; свештенството во свои раце има силно орудие; во своите складишта држи колосален и чудесно ефикасен арсенал за постигнување на своите цели – чистилиште, митарства и пекол – најсилен инструмент за авторитативност и за огромна концентрација на апсолутна власт, без можност на верниците за каков и да е приговор и поговор. Таа изградила мамутски систем на можности да го држи лаикатот на узда.

За да го контролира и небото, Црквата таму пратила илјадници светци, посредници и свои помошници (асистенти), со цел и од небото да добива поддршка, потврда и афирмација за своите активности, за својата до крајни можни граници паганизирана теологија што ја спроведува на земјата. Значи, традиционалната христијанска Црква изградила мошне ефикасни механизми со чија помош комплетно ги контролира и земјата и небото.

Очигледно е наследството од античките пагански свештенства кои своите верници лаици ги држеле на штрек и во покорност, тврдејќи дека тие имаат власт да посредуваат кај божеството на Сонцето и да го смилосаат за да му нареди на Сонцето да свети. Но, ако верниците не се послушни, тие не посредуваат, Сонцето ќе се угаси и светот ќе исчезне. Според тоа, за послушните верници спасение, а за непослушните ќе се угаси Сонцето и – суден ден и пекол! Па, верниците нека му мислат!

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Црквата или Библијата?“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.