Адвентистичката црква не е секта, туку христијанска црква која силно го осветлува светот со библиското Христово евангелие

Адвентистичката црква не е секта, туку христијанска евангелска црква предвидена со библиско пророштво дадено од Бога за да ја исполни и последната заповед на нашиот Спасител Исус Христос, да го проповеда библиското евангелие, не преданието. При разделбата Христос на своите ученици им дал заповед: „Одете по сиот свет и проповедајте му го евангелието на секое создание! Оној што ќе поверува и ќе се крсти, ќе се спаси, а кој не верува, ќе се осуди.“ „Научете ги сите народи да држат сè што сум ви заповедал, и еве, јас сум со вас во сите дни до крајот на светот.“

Преткажувајќи ги знаците според кои можеме да го препознаеме последното време, последните дни и крајот на светот, Христос дава еден од најсилните знаци и докази дека крајот е близу: „Ќе се проповеда ова евангелие (не предание) за царството (Божје) по сиот свет за сведоштво на сите народи, и тогаш ќе дојде крајот.“ Во последните мигови, кога се вознесувал, Христос ја повторил истата заповед пред апостолите: „Ќе примите сила, кога ќе слезе Светиот Дух врз вас, и ќе бидете мои сведоци во Ерусалим, во Јудеја и Самарија, и дури до крајот на земјата.“ Апостол Јован гледа ангел кој ја претставува брзината и силата со кои Божјата црква го проповеда евангелието: „Видов друг ангел како лета среде небото, кој имаше вечно евангелие да им го објави на оние што живеат на земјата: на секое племе, јазик, колено и народ. И зборуваше со силен глас: ‘Бојте се од Бога и дајте му слава!’“ (Марко 16,15.16; Матеј 28,19,20; 24,14; Дела 1,8; Откровение 14,6.7).

Почитувани, ако Православната црква е апостолска црква, со апостолско преемство, како што самата тврди, тогаш таа треба да ја преземе од апостолите и оваа Христова заповед, да ја извршува и оваа задача: да му го проповеда „евангелието на секое создание“, „на секое племе, јазик, колено и народ“, да подигне свои мисии во Кина, во Индија, во Африка, на сите меридијани на земјината топка, да им го однесе евангелието на четири милијарди жители на земјата кои не се христијани, кои ништо не знаат за Христа како спасител. Ве молам, тоа е Христова заповед врзана за последното време, и таа мора да се исполни. Нека повели традиционалната, Православната и Католичката црква, и нека ја исполнат, ако претендираат за статус на вистинска Божја црква!

Пред сè, Православната црква не е монолитна црква и така скроена ниту устроена за да може да ја исполни оваа Божја заповед, да му го проповеда евангелието на секој народ, племе, јазик и колено, зашто таа е статична институција, без потребната динамика за една таква задача која далеку ги надминува нејзините можности, со теологија и служби врзани за култни објекти и закожурчена во преданија, расцепкана и затворена во крути национални граници и тешко обременета со историските товари на своите народи, што е своевиден извор на сериозни меѓусебни несогласија и судири.

Од друга страна, Православната црква за себе тврди дека е „правоверна“, „света Божја црква“. Но Бог кажува поинаку: „Овде е трпението на светите, кои ги држат Божјите заповеди и имаат Исусова вера“ (Откровение 14,12). Јасно е дека света Божја црква, свети верници, се оние кои ги држат Божјите заповеди. Православната и Католичката црква, и протестантските цркви кои празнуваат недела, не ги држат сите десет Божји заповеди. Според тоа, тие не се свети и немаат право да се борат за статус на вистинска Божја црква. За ова е доста зборувано во оваа книга на други места и во други контексти. Но овде уште нешто. Традиционалната црква, православната и католичката, видени со пророчко око, ги прогонувале и ги убивале, и пак ќе ги прогонуваат и ќе ги убиваат како „сектанти и проклети еретици“ токму „светите“ христијани, оние „кои ги држат Божјите заповеди и имаат сведоштво на Исуса Христа“ (Откровение 12,17), и тоа од едноставна причина: затоа што се осилка во нивното око и трн во нивната совест бидејќи, за разлика од нив, тие ги држат Божјите заповеди.

Почитувани, ниту една друга црква, освен адвентистичката, не ги држи сите десет Божји заповеди изворно, онака како што ги изговорил Бог на Синај и како што ги напишал со својот огнен прст на две камени плочи. Сите цркви, апсолутно сите, освен адвентистичката, газат по некоја од Десетте Божји заповеди и со сите сили се обидуваат тоа да го оправдаат, но оправдание за тоа нема, зашто Христос кажува: „Додека постојат небото и земјата, ниту една јота или цртичка од законот нема да се измени“ (Матеј 5,18), а камоли да се изменат и да се укинат цели заповеди.

Според тоа, Христијанската адвентистичка црква не само што се бори, туку меѓу сите цркви се изборила за статус на вистинска Божја црква, и според сите библиски белези и нишани таа ужива статус на изворна апостолска црква, со апостолско преемство, со апостолски континуитет и наследство во науката, учејќи го светот на чистата изворна библиска наука, необременета со историски баласти и со човечки апсурди.

Адвентистичката црква ја има онаа апостолска динамика и лесна подвижност, целосно наклонета напред, без никакви историски, национални, верски, политички, расни, етнички… хипотеки и тегови на нозете ниту бремиња на грбот и вратот за да ја влечат назад. Таа е надвор од ѕидовите на каков и да е култен објект и служба, на терен, како и апостолите, водена од Светиот Дух, со Божја сила силно и најуспешно од сите цркви ја извршува Божјата задача што Бог ја поставил пред апостолите. Со лесна нога и силна во науката, таа оди напред со брзина на оној ангел од Откровението кој „со силен глас вечното евангелие им го објавува на оние што живеат на земјата: на секое племе, јазик, колено и народ“ (Откровение 14,6.7).

Оваа Црква е интернационална верска заедница, која не познава никакви граници, и како никоја друга, таа има бројни евангелски мисии низ цел свет, во 203 од вкупно 229 земји и области колку што се регистрирани при Обединетите нации, и евангелието го проповеда на 885 јазици и дијалекти, токму онака како што заповеда нашиот Спасител: „на секое племе, јазик, колено и народ“, прераснувајќи во големо светско адвентистичко семејство и во силна Божја црква која го освојува светот. Нејзиниот број секоја година се зголемува за повеќе од еден милион со нови верници, крштавајќи секој ден со библиско крштавање над три илјади души, повеќе отколку на денот на Духовите за време на апостолите, со постојана тенденција на зголемување на тој број. Таа има солидна, темелна организација и структура, мошне богата евангелска издавачка дејност и здравствен и воспитно образовен систем на кои ѝ завидуваат многу цркви и световни установи.

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Црквата или Библијата?“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.