Словото и духот на Божјиот закон

Кога станува збор за словото и духот на Божјиот закон, христијаните го изделуваат едното од другото и велат дека словото, врежано на камени плочи, е укинато, што ќе рече, Божјиот закон, даден на Синај и напишан на две камени плочи, е укинат. За нас, велат тие, важен е духот на законот, а не неговото слово. Ние, продолжуваат нашите браќа протестанти кои празнуваат недела, „му служиме на Бога не на стариот начин, со тоа што ќе му се покоруваме на словото на законот, туку на нов начин, така што ќе му се покоруваме на Духот“ – се мисли на Божјиот Дух, или на Светиот Дух.

Во овие изјави елиминирано е не само словото на законот, туку целиот закон, а духот на законот е заменет со „Духот“, со Светиот Дух. Ако го имаме Светиот Дух, тврдат тие, тоа е доволно. Не ни треба ништо друго. Тој е замена за Десетте заповеди. Независно од Божјата реч, Тој секого од нас поединечно ќе го учи што да правиме и како да живееме. Не е потребен Божјиот закон!

Чудно! Зар Светиот Дух, кој е во нас, ќе нè учи и ќе нè упатува на други заповеди, различни од Христовите? Кои се тие други заповеди? Зар Христос го прати Светиот Дух на оваа земја да ни донесе друга, различна наука од неговата? Христос ни кажува: „Кој верува во мене како што е кажано во Писмото!“, што значи, Светиот Дух не е замена за Светото писмо (Јован 7,38).

Почитувани, Светиот Дух нема друга, своја, различна наука од онаа што ни ја оставил нашиот Спасител во својата Реч. За него Исус кажува „А кога ќе дојде Утешителот… Духот на вистината… Тој ќе сведочи за мене… Тој ќе ве упати во сета вистина, зашто нема да зборува сам од себе, туку ќе зборува за она што го слуша… Тој ќе ме прослави мене, зашто ќе земе од моето и ќе ви го објави вам.“ „А Утешителот, Светиот Дух, кого Отецот ќе го прати во мое име, ќе ве научи на сè и ќе ве потсети на сè што ви реков“, а Христос рекол: „Ако ме љубите, држете ги моите заповеди“ (Јован 15,26; 16,13.14; 14,26; 14,15). Значи, Светиот Дух е тука да нè упати на Христовите заповеди? Ако и понатаму тврдиме дека Светиот Дух е пратен од небото да ги замени Десетте заповеди, и секого од нас да го учи независно од Божјата реч, тогаш треба да се преиспитаме себеси и да видиме дали во нас навистина се наоѓа Светиот Дух, или пак некој друг дух!

Не е спорно дека Божјиот закон има своја надворешна страна, свои габарити, слово на законот, и своја внатрешна страна, своја суштина или свој дух. Христос прави иста разлика кога вели за своите заповеди:

„Сте чуле како им е кажано на предците: ‘Не убивај!’ Кој ќе убие, ќе одговара пред судот.“ – Тоа е надворешната страна, односно словото на шестата заповед. Но Христос навлегува во внатрешноста, во нејзината суштина, и го објаснува нејзиниот дух: „А јас ви кажувам дека секој кој се срди на својот брат без причина, ќе биде виновен пред судот“ (Матеј 5,21.22). Јасно, зар не!

„Сте чуле како им е кажано на предците: ‘Не врши прељуба!’“ – Тоа е надворешната страна, словото на седмата заповед. А сега да ја слушнеме нејзината внатрешна страна, нејзината суштина, нејзиниот дух: „А јас ви кажувам дека секој што ќе погледне жена со похота, веќе извршил прељуба со неа во своето срце“ (Матеј 5,27.28).

Крадец внимателно сковал прецизен план и пошол да изврши провала во продавница со скапоцености. Но, кога почнал да ги отклучува вратите со калаузи, слушнал сирена на полициска кола и побегнал. – Нему сплетот на околностите не му дозволил да го погази словото на осмата заповед, но го погазил нејзиниот дух, и пред Бога ќе одговара за кражба.

Основен проблем кај христијаните е што тие се обидуваат да ги сепарираат овие две нешта, да го изделат словото од духот на законот, надворешната од внатрешната страна на заповедите, а тоа не е можно. Од посочените примери видовме дека прељубникот прави грев кога врши физичка прељуба со туѓа жена, кршејќи го словото на седмата заповед, но тој прави ист грев кога со похота гледа туѓа жена, со што го крши духот на истата заповед.

Истото важи и за крадецот и за секој друг престапник на која и да е друга од Десетте заповеди. Божјиот суд ќе им суди на престапниците и според словото и според духот, според лошите побуди со кои ги престапувале заповедите.

Рековме дека христијаните вршат сепарација на словото од духот на законот и, откако ќе ги „изделат“ тие две нешта, словото го отфрлаат, а духот, наводно, го прифаќаат и се придржуваат кон него. – Чиста бесмислица!

Законот во нивните раце како да е школка од којашто ја изделуваат надворешната черупка од интегралниот организам како нешто неважно или помалку важно и го фрлаат, а внатрешниот, месестиот дел, го посматраат како посебна, независна единка. За нив жива одрана овца и понатаму е овца!

Почитувани, и Божјиот закон е интегрален, неделив организам. Не можете да го дерете или од него да ја изделите неговата надворешна страна, словото или черупката и да кажете дека тоа е неважно или помалку важно и истото да го отфрлите, а за внатрешниот дел да кажете дека тоа е негов дух, негова суштина, срцевина или есенција, и само тоа да го прифатите.

Да повториме: Христијанството на денешните христијани без интегралниот Божји закон е неоградена и разградена јурија низ која саламандија талкаат разни животни.

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Божјиот закон, Десетте заповеди, не се укинати“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.