Под законот или  под благодатта?

Човек убиец издржал казна затвор за убиство. Кога го пуштиле на слобода, властите му обрнале внимание: Сега се пушташ на слобода. Внимавај, немој пак да убиваш, зашто, ако пак убиеш некого, ти пак ќе дојдеш овде, зад овие решетки, осуден од законот како убиец.

Бесмислено е тој да каже: Јас ја издржав казната што сум ја заслужил. Сега сум слободен и можам да правам што сакам! Законот за убиство е укинат и јас сега слободно можам пак да убивам!

Токму така постапуваат христијаните кои тврдат дека Христос, откако ја платил казната за нашите гревови, умирајќи на крст, го укинал законот и нас нè ослободил од обврската да го држиме. – Чиста бесмислица и голема сатанска измама и стапица!

„А гревот не ќе има веќе власт над вас, зашто не сте под законот, туку под благодатта. И што сега? Да грешиме ли, затоа што не сме под законот, туку под благодатта? Никако! Не знаете ли дека ако некому му се предадете како робови и му се покорувате, робови сте му на оној кому му се покорувате; или на гревот – за смрт, или на послушноста – за праведност? Но му благодарам на Бога, зашто вие, иако му бевте робови на гревот, од сè срце го прифативте учењето на кое му се предадовте, и откако бевте ослободени од гревот, ѝ станавте робови на праведноста“ (Римјан. 6,14-18).

Зборот „под“ значи дека владее некој или нешто над нас, дека сме под нечиј гнет или под некаква диктатура. „Под законот“ значи под „дамоклов меч“, под товарот на камените плочи со Десетте заповеди кои ни лежат на грб и постојано ни тежат, нè притискаат, нè мачат и непрекратно сме изложени на отровното осило на гревот кое ја боде нашата совест и ја труе нашата душа.

На човек кој живее „под законот“, законот му вели: „Прави го ова!“ „Не прави го тоа!“ „Зошто го стори тоа?“ „Немој, тоа е забрането!“ „Не смееш таму!“ „Не смееш така!“ и слично. Но законот не може да ни помогне да ги задоволиме неговите барања, а човекот не е во можност да ги исполнува неговите строги наредби и да ги почитува неговите забрани и – потклекнува, паѓа, го крши и свесен е дека со тоа навлекува на себе проклетство. Тогаш на сцената стапува чувството на вина како немилосрден диктатор и го осудува за сторениот грев, и тој постојано живее под осуда, во ропство на стравот од смртта (Евреите 2,15). Значи, наједноставно кажано, ние сме „под законот“ кога живееме во грев, кога грешиме; човек-грешник живее „под законот“ и тој е во очајна состојба: „Беден човек сум јас! Кој ќе ме спаси од ова смртно тело?“ (Римјаните 7,24), жално реди апостол Павле.

Божјиот закон е тежок товар за еден телесен, световно ориентиран човек, за човек кој сака да греши: „Зашто мудрувањето на телото е непријателство против Бога, бидејќи не му се покорува на Божјиот закон ниту пак може“ (Рим. 8,7), а за еден верен и предан Христов следбеник „заповедите не се тешки“.

Драги мои, гревот е жив песок во кој тоне грешникот, и ако некој не му подаде рака да го извлече од него, тој навистина ќе потоне и ќе исчезне во неговата бездна.

Но, на грешникот, кој живее „под законот“, кој тоне во живиот песок на гревот, Христос му подава рака, го вади од него и неговите нозе ги поставува на цврста и стабилна почва, го растоварува од тоа тешко бреме што го носи и го ослободува од тешкиот јарем во кој бил впрегнат до тогаш, и грешникот не е веќе роб на гревот и стравот, туку е слободен човек благодарение на Христовата милост. Нема веќе грев ниту грешно минато, бидејќи сето тоа е простено, исчистено и отстрането со Христовата крв. Нема веќе никакво осило ниту осилка да го боцка.

Законот, кој го осудуваше гревот во него, е симнат од неговиот грб и со помош на Светиот Дух е преместен во неговото срце во кое се „вселил Христос“ (Ефесците 3,17) и тој, како прероден христијанин, како наполно „ново создание“, слободен од сите стеги на минатиот грешен живот, не е веќе „под законот“, туку „со законот“ и живее „под благодатта“ Христова и е пријател со законот. Во неговото срце „владее мир Божји што надминува секој разум“, и „се радува со неискажлива и прославена радост“ (Филипјаните 4,7; 1. Петрово 1,8) што во Христа нашол таков прекрасен спасител кој го избавил од амбисот во кој го струполил гревот, и што го води чекор по чекор кон своето царство.

Христијаните, за жал, и овде ставаат свој прст и велат дека ние денес не живееме „под законот“ туку „под благодатта“ затоа што Христос го укинал законот и нас нè ослободил од сите обврски кон него. Според тоа, тврдат тие, ние денес живееме во апсолутната и неприкосновена слобода на евангелието коешто нè ослободило од стегите, од ограничувањата и од ропството на Божјиот закон. Го имаме Христа како спасител, и Божјиот закон не е веќе потребен.

Велиме за жал, и навистина жалиме, и за жалење се христијаните што го прават тоа злосторство спрема Божјиот закон, настојувајќи со сите сили на некој начин да го елиминираат, обидувајќи се при тоа, како што рековме порано, да го прескокнат Синај со стап.

Навистина, Христос нешто избришал, укинал и отстранил, но не законот, туку го избришал и го отстранил гревот од нас и го укинал ропството на гревот.

Кога сме биле „под законот“, проблемот со кој сме се соочувале не бил законот, туку самите ние. Грешката била кај нас, зашто ние по природа сме телесни, продадени на гревот како робови. Божјиот свет закон и нашата грешна природа се нсврзливи. Но кога Христос го отстранил гревот од нас, престанала и причината за непријателството меѓу нас и законот. Кај нас нема веќе грев, и законот нема веќе што да осудува. „Милоста и вистината се сретнале, правдата и мирот се бакнале“ (Псалм 85,10). И, како новородени Божји деца, без грев, ние се ракуваме и се прегрнуваме со законот како најдобри пријатели. Значи, од смртен непријател, законот станал наш пријател што го носиме во срцето. Порано, додека бевме грешни, Божјите заповеди за нас беа неподносливо бреме што го носевме на грб, а сега, во нашето срце, тие „не се тешки“ – лесни се. Да чуеме што ни кажува апостол Павле:

„А сега, откако умревме за гревот, кој нè држеше во ропство, се ослободивме од законот (од осудата на законот), за да служиме на нов, духовен начин, а не како порано, во старото слово“ (Римјаните 7,6).

Изразите во 2. Коринќаните 3,6-11 и во Римјаните 7,6: „словото убива“, „служба на законот кој убива, врежана во камења со букви“, „гревот, кој нè држеше во ропство“, „се ослободивме од законот“ и „старото слово“ – очигледно се однесуваат на времето кога сме живееле „под законот“, кога камените плочи со Десетте заповеди сме ги носеле на грб како неподнослив товар, на времето кога законот нè гонел да нè убие заради нашиот грев, да нè убие додека сме биле грешни и грешници. Тоа е оној период кога апостол Павле живееше „под законот“ и кога жално редеше: „Беден човек сум јас! Кој ќе ме спаси од ова смртно тело.“

А изразите: „слуги на новиот завет; не на словото, туку на Духот“, „Духот оживува“, „откако умревме за гревот“, „се ослободивме од законот“, „да служиме на нов, духовен начин“ – се однесуваат на времето кога Христос го отстранил гревот од нас и кога сме почнале да уживаме нов статус – да живееме „под благодатта“, со законот не на камените плочи, туку во срцето.

Многу убав пример за преминот од периодот кога сме живееле „под законот“, во периодот кога сме почнале да живееме „под благодатта“, е животот на апостол Павле:

„Преку законот умрев за законот, за да живеам за Бога. Со Христа се распнав, и јас веќе не живеам, туку Христос живее во мене, а животот што сега го живеам во телото, го живеам преку вера во Божјиот Син, кој ме милее и се предаде себеси за мене“ (Галатите 2,19.20).

„Умрев за законот“, или мртов за законот, значи мртов за гревот: „Така и вие, сметајте се себеси мртви за гревот, но живи за Бога во Христа Исуса. Затоа не дозволувајте гревот да царува во вашето смртно тело“ (Римјаните 6,11.12).

„Мртов за гревот“, а соодветно на тоа и „мртов за законот“, е човек кој живее „под благодатта“, со Божјиот закон и со Христа во срцето. Врз него гревот, кој се обидува со сите сили повторно да го стави во синџирите на своето ропство, нема веќе никакво влијание. Тој не може повторно да завладее ниту да владее со него како порано, додека живеел „под законот“.

Почитувани, Христос нè ослободил од ропството на гревот и таа слобода треба да ја цениме и да се трудиме со сите сили да не ја загубиме. Апостол Павле нè повикува: „Стојте во слободата што ви ја обезбеди Христос и не дозволувајте повторно да ве впрегнат во јаремот на ропството“ (Галатите 5,1), во јаремот на гревот, и продолжува: „И што сега? Да грешиме ли, затоа што не сме под законот, туку под благодатта? Никако!“

Откако Христос нè ослободи од гревот, истиот закон, Божјиот закон, кој порано беше тежок јарем и неподносливо бреме за нас, стана „закон на слободата“ (Јаков 1,25; 2,12) – слобода од гревот, а не слобода во гревот, не слобода пак да грешиме. „Ете, вели Исус, сега си здрав“, сега си слободен, „оди и не греши веќе“.

Почитувани, тоа значи да се живее „под благодатта“, а не „под законот“. Под законот живее човек што греши, грешник, а под благодатта живее оној што му дозволил на Христа да го ослободи од гревот и да го прероди со Светиот Дух, оној  во чиешто срце е Христос и кој не греши.

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Божјиот закон, Десетте заповеди, не се укинати“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.