„Кој верува во мене како што е кажано во Писмото!“ – Исуc

Веќе беше нагласено дека, кога Христос кажува „Кој верува во мене како што е кажано во Писмото“, Тој мисли на целото Свето писмо, интегрално, на Стариот и Новиот завет заедно. Христос однапред знаел кои новозаветни списи ќе се напишат, кога ќе се напишат, кој ќе ги напише, како ќе ги напише и што сè во нив ќе напише, зашто и новозаветните списи ќе бидат напишани под водство и контрола на Светиот Дух, исто како и старозаветните списи. Затоа Христос однапред новозаветните списи ги приклучува кон списите на Стариот завет и тој нивни заедничи интегритет го нарекува „Писмо“. Кога апостол Павле кажува дека „Сето Писмо е од Бога дадено (2. Тимотеј 3,16), поголем дел од новозаветните списи веќе биле напишани.

Сепак, православните теолози упорно настојуваат да докажат дека оваа Христова изјава се однесува на Стариот завет зашто, велат тие, „Кога Христос се изјаснил на овој начин за Писмото, Новиот Завет не ни бил почнат да се пишува!“

Го прифаќаме ова тврдење на нашите колеги од Православната црква, дека таа Христова изјава се однесува на Стариот завет, и за неа ќе дадеме толкување.

На планината Синај Бог на човештвото со своја рака му предал свое лично писмо кое пред тоа громогласно го изговорил усно пред милионски израелски народ. Кое е тоа писмо што ни го предал Бог во таа пригода на Синај, повторуваме, тоа лично писмо, со своја рака? Тоа се двете камени плочи со Божјиот свет Закон. Тоа лично писмо од Синај се Десетте Божји заповеди. Да го анализираме тој библиски извештај од библиските текстови што беа посочени на претходните страници.

Бог слегува од небото на планината Синај, каде што го изговара својот Закон, Десетте заповеди: „Кога Господ го сврши разговорот со Мојсеја на Синајската гора, му даде две … плочи камени, напишани со прст Божји.“ „Господ ги напиша на плочи – Десетте заповеди.“ „Плочите беа испишани на двете страни.“ „Плочите беа дело Божје.“ „Писмото беше писмо Божје.“ „Писмото беше… врежано на плочите.“

Значи, Бог на плочите од Синај ги напишал Десетте заповеди – само Десетте заповеди, ништо друго. Во тој текст два пати се повторува зборот „писмо“, истиот збор од Христовата изјава. Според тоа, кога Христос изјавува: „Кој верува во мене КАКО ШТО КАЖУВА ПИСМОТО“, Тој нè упатува на ПИСМОТО ОД СИНАЈ, НА ПИСМОТО ШТО БИЛО НАПИШАНО НА ПЛОЧИТЕ, А НА ПЛОЧИТЕ БИЛЕ НАПИШАНИ ДЕСЕТТЕ БОЖЈИ ЗАПОВЕДИ. Оттаму, повеќе од јасно е дека Христос ни кажува: „КОЈ ВЕРУВА ВО МЕНЕ КАКО ШТО КАЖУВААТ ДЕСЕТТЕ БОЖЈИ ЗАПОВЕДИ!“

Да видиме што кажуваат Десетте Божји заповеди од Синај? Десетте заповеди заповедаат. Тие се Божји заповеди кои заповедаат. Бог заповеда! Што заповедаат Божјите заповеди? Со втората Божја заповед Бог им заповеда на сите христијани да ги испразнат и да ги исфрлат од своите цркви и од своите домови сите икони, кипови и сите други идоли пред кои се клањаат, пред кои палат свеќи и кандила, пред кои и на кои се молат и на кои им служат. Христос кажува: „Кој верува во мене како што кажува ПИСМОТО“ од Синај, како што кажуваат Десетте Божји заповеди, како што кажува и втората Божја заповед, врежана со Божји прст на камените плочи, која забранува икони, кипови, идоли! (Со оваа материја пак ќе се сретнеме кога ќе зборуваме поопширно за втората Божја заповед.)

Што заповеда четвртата Божја заповед? Четвртата Божја заповед им заповеда на сите христијани, на сите луѓе (на целото човештво), да празнуваат не недала, туку – САБОТА. Христос повикува: „Кој верува во мене како што кажува ПИСМОТО“ од Синај, како што кажуваат Десетте Божји заповеди, како што кажува и четвртата Божја заповед, врежана со Божји прст на камените плочи од Синај!

Почитувани, во четвртата Божја заповед Бог три пати го изговорил зборот САБОТА (шабат). Во четвртата Божја заповед Бог три пати со свој прст го напишал на камените плочи зборот САБОТА (шабат). Во четвртата Божја заповед Бог зборот САБОТА (шабат) три пати го врежал со својот огнен прст на камените плочи. Да, во четвртата Божја заповед три пати Бог го изговорил зборот Сабота, три пати го напишал, го врежал со свој прст, на камените плочи. „Помни си да го празнуваш саботниот ден!“… „Седми ден е сабота.“ „Затоа Господ го благослови и го посвети саботниот ден.“

Почитувани, да запомнеме: „Бог ги кажа сите овие зборови.“ „Господ ги напиша на плочи – Десетте заповеди.“ „Плочите беа дело Божје.“ „Писмото беше писмо Божје.“ „Писмото беше… врежано на плочите.“

Ако Бог ги врежал Десетте заповеди на камени плочи, меѓу нив и втората и четвртата заповед, тогаш кој може нив да ги избрише, да ги одвреже од камените плочи? Никој! За тие заповеди Христос кажува: „Навистина, ви велам, додека постојат небото и земјата, ниту една јота или цртичка од законот нема да се измени!“ (Матеј 5,18). – А христијаните измениле две заповеди! За тие заповеди Христос кажува: „Ако ме љубите, држете ги моите заповеди!“ (Јован 14,15)

Бог дал десет заповеди. Десетте Божји заповеди се десет заповеди, не се девет, не се осум – тие се десет. Ако држиш девет, а не држиш, или ако престапуваша една од нив, ти си  виновен за сè, ти грешиш и грешник си, а „плата за гревот е смрт“ (Јаков 2,10.11; Римјаните 6,23).

Ако Христовата изјава, „Кој верува во мене како што е кажано во Писмото“, ја анализираме во рамките на Стариот завет, пошироко, како што инсистираат православните теолози, тогаш, кон претходната анализа на „Писмото од Синај“ мораме да додадеме и други текстови, зборови, кои исто така се Божји зборови што ни ги дал Бог посредно, преку Мојсеја. Еве некои од нив:

„И Бог го благослови седмиот ден и го освети/посвети, зашто во тој ден си отпочина од сите свои дела што ги создаде.“ „Седми ден е сабота.“ „Свет ден Господов!“ „Мој свет ден!“ „Устата на Господа го изрече тоа!“ „Пазете  ја саботата, бидејќи таа е света за вас!“ (1. Мојсеева 2,3; Исаија 58,13.14; 2. Мојсеева 31,14)

Овие текстови одблизу: „Сабота е седми ден“; сабота е благословен ден; сабота е свет ден – „таа е света“; не е света недела, туку сабота е света; сабота е „свет ден Господов“- Господов ден, не еврејски; Господ кажува: сабота е „мој свет ден“ или Господов ден (Kuriake hemera).. Значи, Господов ден не е недела, туку сабота (Откровение 1,10).

Според тоа, ниту еден од овие саботни прерогативи што ѝ ги припишува Божјата реч на саботата не ѝ припаѓа на неделата. Називот „света недела“ е само фикција во умовите на теолозите и верниците на традиционалната Црква и, за жал, во умовите на теолозите и верниците на протестантските цркви кои празнуваат недела. И затоа, уште еднаш:

Четвртата Божја заповед им заповеда на сите христијани да празнуваат не недала, туку – САБОТА. Христос: „Кој верува во мене како што кажува ПИСМОТО“ од Синај, како што кажуваат Десетте Божји заповеди, како што кажува и четвртата Божја заповед, врежана со Божји прст на плочите од Синај, како што кажува целото Свето писмо – интегрално! (Со оваа материја пак ќе се сретнеме кога ќе зборуваме поопширно за саботата.)

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Божјиот закон – Десетте Божји заповеди“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.