Прв и втор Адам
Во Римјаните во 5. глава Павле кажува како сме паднале во грев и како сме спасени од него: „Смртта, пак, царуваше од Адама до Мојсеја, дури и над оние кои не згрешија како Адам, кој е претслика на Оној (на Христа) што требаше да дојде… Зашто како што со непослушноста на еден човек (на Адама) мнозина станаа грешници, така и со послушноста на Еден (на Христа), мнозина ќе станат праведни.“ Поради „престапот на еден (на Адама), дојде осуда на сите луѓе“. Според тоа, секој ќе се соочи со неизбежен суд (Римјаните 5,14-19).
Светото писмо цел свет го реди зад два претставника: зад „првиот човек/Адам“ и зад „последниот (вториот) човек/Адам (Христос)“ (1. Коринќаните 15,45.47). Нашата заедничка судбина автоматски нè поставува зад Адама, преку кого на светот дошол гревот, што значи дека сите (освен Еден – Христос) згрешиле. Ние немаме никаква моќ да влијаеме врз тоа, токму како што не можеме да ги бираме нашите родители; гревот е исто толку дел на човечката природа колку и дишењето, а таа природа ќе исчезне дури тогаш кога ќе исчезне и дишењето: „Како што гревот влезе во светот преку еден човек (Адама), а преку гревот – смртта – така смртта премина на сите луѓе, бидејќи сите згрешија“ (Римјаните 5,12).
Да, по својата природа луѓето му припаѓаат на првиот Адам. Имено, тие се дел на паднатиот човечки род чијшто родоначалник, или татко, е Адам. Тие се родени „во Адама“ (Адамови потомци) во таа смисла што му припаѓаат на грешното човештво, или неумоливо се врзани за тоа човештво, и нивната судбина е точно одредена: „По Адама сите умираат“ (22. стих).
Новиот завет ги споредува и ги противставува двата Адама за да покаже дека судбината на луѓето не е веќе одредена со тоа што тие се „во Адама“ (Адамови потомци), туку со тоа дали тие се или не се „во Христа“. Ќе ги погледнеме главните елементи на тој контраст. Прво, Светото писмо и едниот и другиот Адам ги нарекува „син Божји“ (Лука 3,38.22). Адам е Божји син по создавањето, додека вториот Адам, Христос, е вечен Божји Син. Второ, првиот Адам бил „од земја“, а вториот Адам „од небото“, што укажува на местото на неговото потекло (1. Коринќаните 15,45.47). Трето, првиот Адам „стана жива душа“. Поинаку кажано, тој немал живот во себе. Животот го добил од Бога. Но вториот Адам „дава живот“. Тој има живот во себе и тој живот им го дал на други. Четврто, првиот Адам се определил за непослушност кон Божјиот закон, за престап на законот, за бунт против Бога. Христос дошол и никогаш не го прекинал својот однос со Отецот. Тој бил совршено послушен на Бога. Петто, првиот Адам донел грев на светот, но Христос, како втор Адам, донел дар кој се состои во изобилоство на благодат за сите кои ќе го примат. Шесто, токму преку Адама смртта влегла во светот и неумоливо „во сите луѓе“ (Римјаните 5,12-19; 1. Коринќан. 15,21). Всушност, владеењето на гревот е реалност, потврдена така што сите умираат. Оттаму, она што ние го добиваме од Адама е физичка и духовна смрт, а не неговиот личен грев, во кој не сме учествувале. Христос на човечкиот род му донел вечен живот. Седмо, резултат на Адамовиот престап е казна, „осуда“, доделена на грешното човештво. Со еден чин на праведност вториот Адам им донел оправдување на грешните човечки суштества, оправдување кое на сите луѓе им носи живот.
Овие контрасти откриваат дека првиот Адам го создал човечкото семејство изделено од Бога, духовно мртво. Како резултат на неговиот грев, сите луѓе ги очекува смрт. Луѓето во својата состојба не можеле да ја совладаат силата на гревот во својот живот, и според тоа, гревот станал неизбежен. Христос во својата личност го извадил човечкото семејство од бездната на гревот и го поврзал со Бога. На оние што му припаѓаат нему Тој им дал нов живот, и според тоа, гревот не е веќе нивна неизбежна судбина. Тие се живи во него, и гревот не владее веќе над нив.
Христос како „последен (втор) Адам“ успеал таму каде што изневерил првиот Адам, а неверојатната понуда на Божјата благодат се гледа во тоа што Господ го прифатил Христовиот успех наместо Адамовото промашување. Токму така како што гревот на Адама на сите им донел смрт, Христовиот успех на сите им дарува живот, бидејќи Тој станува нов претставник за сите што го прифаќаат него.
Тој поим за новиот претставник или за вториот Адам ја прави суштината на теологијата на замена, суштината на Божјата благодат. Ние тука гледаме не само милост, не само сожалување, туку благодат. Гревот бил премногу сериозен проблем, премногу мачен, исклучително смртоносен за да може да се реши само со милост; тој барал нешто многу повеќе: благодат, давање нешто некому не само што не го заработил, туку и што не го заслужува. Рековме, Бог го прифаќа Христовиот успех наместо Адамовиот неуспех. Како резултат на тоа, на оние што ја прифаќаат споменатата замена и што ќе решат да застанат зад вториот Адам (зад Христа), им се засметува неговиот успех и на тој начин тие се помирени со Бога, оправдани и спасени.
Секому, од Адама па наваму, му се нуди Божјата чудесна благодат со која Тој обилно го опсипал светот кој тоа не го заслужил. Тоа било нешто што безгрешните небесни суштества никогаш порано не го виделе, зашто истото порано и не било потребно.
Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Божјата благодат“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.
БОЖЈАТА БЛАГОДАТ
Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Божјата благодат“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови. Во продолжение следи содржината на книгата „Времето и знаците“. Кога ќе...
Гревот во вселената ниту го збунил, ниту го поразил Бога! Бог не бил затечен со неговата појава!
Дали Бог можел да го одбегне проблемот на гревот кога, како превентива, не би го создал Луцифера? Прашањето е оправдано. Бидејќи Бог е сезнаен, Тој однапред знаел дека некои од неговите интелигентни суштества ќе се побунат против него. Бидејќи Тој е семоќен, морал да...
Библиска употреба на зборот благодат
Надвор од теолошката сфера зборот благодат во обичниот говор означува најголемо добро. Апостол Павле пишува: „Зашто во него живееме, се движиме и постоиме ... давајќи ви од небото дождови и плодни години и наситувајќи ги вашите срца со храна и веселба ... прави да...
Голема експлозија на Божјата благодат
Дали во вселената некогаш се случила „најголемата експлозија“ на сите времиња од која насатанале вселенските галаксии и вселената воопшто, не е важно за нашата тема за која расправаме. Меѓутоа, најславната и најсилна експлозија не се случила во празнината на...
Спасоносната Божја благодат ни е ставена на располагање во Исуса Христа
Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Божјата благодат“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови. Во продолжение следи содржината на книгата „Времето и знаците“. Кога ќе...
1. Христовото воплотување
„За да биде величана славата на неговата благодат со која нè дарува во Возљубениот“ - во својот Син (Ефесците 1,6). Спасоносната благодат ни е ставена на располагање во Исуса Христа. Тоа теолозите го нарекуваат „воплотена благодат“, што значи, патот на спасението на...
2. Христовата човечка природа
Новиот завет недвосмислено кажува дека Исус навистина бил човек, роден од жена, со човечка природа. а) Тој е роден како секое друго човечко суштество; растел и се развивал како дете, учел да биде послушен (Евреите 5,8); луѓето знаеле каде е роден, кои му биле...
3. Безгрешен Исус
Вистински да се биде човек не значи да се биде и грешник, зашто по природа гревот не ѝ припаѓа на суштината на човечкото суштество. Според тоа, отсуството на грев кај Христа не ги доведува во прашање полнината и легитимноста на неговата човечка природа. Иако гревот ја...
4. Единството на двете Христови природи
На човечките суштества не им е познато што се случило во утробата на Марија. Треба да бидеме повеќе отколку расположени да признаеме дека Христовото воплотување е надвор од нашето рационалистичко сфаќање. При воплотувањето буквално станува збор за единство меѓу...
5. Повеќе за единството на двете Христови природи
Единството на двете природи во Христа, како што кажавме, е недосеглива тајна. Рано во историјата на христијанската црква теолозите расправале за природата на тоа единство и нуделе различни противречни дефиниции. За да се оконча расправата, во 441 година од новата ера...
6. Гетсиманија
Патот кон Голгота секогаш води низ Гетсиманија, градина во подножјето на Маслинската Гора, спроти Ерусалим, која значи „преса за маслиново масло“. Всушност, Голгота без Гетсиманија е одговор без прашање. А тоа е и прчина што, ако сакаме конечно да ја дознаеме...
7. Голгота
Дванаесет часа подоцна, в петок попладне, Исус виси на римски крст на Голгота. Неговите плеќи, под тешкиот груб крст, се избраздени со отворени грди крвави пруги, разорени до месо од ситните ковчиња и од металните топченца вплетени во римскиот камшик кој ја раскинал...
8. Теологија на замена – врз Исуса на крстот е извршена пресудата изречена над целото грешно човештво
Во Јован 12,31 мигот на својата смрт Исус го поврзува со судењето на светот: „Сега е судот на овој свет.“ Крстот изрекол пресуда против светот која гласи: На него, на крстот, мора да бидат подигнати и распнати сите, апсолутно сите грешници, безброј милијарди,...
9. Исус се судрува со силите на злото
Исус крстот го поврзувал и со истерување на сатаната: „Сега кнезот на овој свет ќе биде истеран“ (Јован 12,31). Во прашање е директна средба меѓу Христа и сатаната. Исус зачекорил во царството на темнината и лично се соочил со силата на нечестивиот, со кнезот на...
10. Божјата патема/страдање
Бидејќи во својот Син ја презел одговорноста за нашиот грев, Бог доброволно решил во себе да ја искуси нашата вечна казна за гревот. За да можеме барем до некаде да согледаме што е опфатено со тоа искуство, мораме да знаеме што се случило внатре во заедницата на...
11. Христос во својот гроб
Божјиот Син слегол в гроб. Таму требало да остане одредено време, сообразно со божествениот план. Бидејќи двете природи биле неразделни, а сепак јасно изделени, не можеме да кажеме дека смртта ги разделила. Ниту пак можеме да кажеме дека човечката природа останала...
12. Божјата благодат покажана во совршениот Христов живот и на Христовиот крст
Христовиот совршен живот и неговата смрт биле неразделни составни делови на Божјата благодат. Совршениот живот, во себе и по себе, не би можел да се избори со казната за престапот. Христовиот совршен живот не може да биде одговор на гревот; тоа може да биде само...
13. Не постои грев за кој Христос не умрел и кој не може да биде простен
„Но го гледаме Исуса, кој беше за кратко време помал од ангелите, овенчан со слава и чест зарди претрпената смрт, кој по Божјата благодат ја вкуси смртта за сите“ (Евреите 2,9), односно смрт за секое човечко суштество, дури и за она најлошото во човечкиот вид. Од...
14. Изобилие на благодат
Бидејќи станува збор за многу значајна тема, истите мисли од претходниот поднаслов да ги прикажеме уште еднаш малку поинаку. Божјата благодат е толку голема покривка, што не постои ниту еден грев које не е опфатен и покриен со неа, кој не е под нејзините стреи. Таа е...
15. Универзална и индивидуална благодат
Со својата благодат Бог го опфаќа целото човештво, сите луѓе. Но погрешно е да се тврди дека ќе биде спасен секој човек. Универзалната благодат само овозможува спасение. Таа е универзална по тоа што со Христовото страдање на крстот секому му е дадена можност со вера...
17. Божјата благодат е сила која преобразува
Силата на благодатта е толку голема што може да се соочи со силата на гревот, да ја победи и да доведе во постоење ново создание во Исуса Христа. Божествената енергија, неопходна за обнова на грешните созданија, е далеку поголема од енергијата со која Бог го создал...
Во продолжение следи содржината на книгата „Времето и знаците“. Кога ќе кликнете врз насловите и поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.
