Седум последни зла

Кога ќе заврши последното прегрупирање и престројување на народите откако ќе го чујат последниот повик за време на позниот дожд да излезат од „Големиот Вавилон“ и да застанат на Божја страна, врз „големата блудница“ и врз сите што свесно се определиле да останат под нејзина закрила, и понатаму „опиени од виното на нејзиното блудствување“ и „измамени од нејзините гатања“ (Откровение 18,23), на земјата почнуваат да се излеваат последните Божјите судови – во Библијата познати како „седум чаши полни со гневот на живиот Бог“ (Откровение 15,7; 16,1), или како седум последни зла, опишани во 16-тата глава од Откровението. Тоа е најстрашната неволја и казна што воопшто ја снашла нашата земја.

Физичката димензија на армагедонската битка што ја опишавме е составен дел на седумте последни зла.

Шекспир кажува: „Постои линија, за нас невидлива, којашто сече секоја наша патека, скриена граница меѓу Божјето трпение и неговиот гнев.“

Со други зборови, пред Бога постои црвена линија која грешниците не смеат да ја пречекорат. Од оваа страна на црвената линија Божјиот гнев, кој се излива врз грешниците за нивниот грев, е помешан со милост. Но отаде црвената линија Божјиот гнев не е помешан со милост, што значи, кога грешниците ќе ја пречекорат црвената линија, за нив нема веќе Божја милост, туку безмилосна казна. На претпотопното поколение Божјата милост му стоела на располагање полни 120 години. Но, кога претпотопниот свет потонал до гуша во беззаконие и ја пречекорил и црвената линија пред Бога, уследила безмилосна Божја казна – дошол потоп и уништил сè живо на земјата.

Очигледно е дека и денешниот свет со едната нога веќе ја пречекорил црвената линија и поради тоа стануваат видливи безмилосните Божји казни. Наскоро тој целосно ќе премине на другата страна од црвената линија каде што ќе се соочи со безмилосна казна, со оние седум последни зла.

Почитувани, страшни се Божјите судови што ќе се урнат врз „големата блудница“ и врз нејзините приврзаници, судови што ќе го погодат гревот и грешниците кои не се покајале. Тоа се најстрашни казни што воопшто ги наоѓаме во Божјата реч. Ние овде само ќе ја регистрираме нивната стравотија без многу наши коментари.

„Страшно е да се падне во рацете на живиот Бог“, ни порачува апостол Павле. „Оној што ќе му се поклони на ѕверот и на неговата икона, и прими жиг на своето чело или на својата рака, ќе пие од виното на Божјиот гнев што е неразредено во чашата на неговата јарост“, додава Божјиот ангел кој ја излева таа чаша со Божјиот гнев врз грешниците (Евреите 10,31; Откровение 14,9.10).

И Бог има свое вино! Тоа се неговата јарост, неговиот гнев, неговите судови и казни. Овојпат „виното на Божјиот гнев што е неразредено во чашата на неговата јарост“, го пијат оние што „примиле жиг на своето чело или на својата рака“. Неразредено вино значи – Божјиот гнев, неговата јарост и неговите судови не се придружени со милост, туку се безмилосни.

„Се појави лоша и лута рана на луѓето кои го имаа жигот на ѕверот и кои се поклонуваа на неговата икона.“ „Морето стана како крв од мртовец и умре секое живо суштество во него…“ Реките и водните извори „станаа крв“. Замислете, отворате дома славина да се напиете вода, а од неа, наместо вода, тече крв! Но, колку и да се страшни овие судови, сепак, Божјата правда е наполно оправдана. Божјиот ангел кажува: „Праведен си Господе… што им пресуди така; зашто тие ја пролеаја крвта на светите и на пророците, а ти крв им даде да пијат; тоа и го заслужуваат.“

„На сонцето му беше дадено да ги пече луѓето со оган и луѓето, горејќи од големата жега, похулија на името на Бога…, царството на ѕверот му се помрачи, та си ги гризеа своите јазици од болка“ (Откровение 16-та глава).

Еве како ја опишуваат пророците состојбата на земјата во тоа страшно време: „Опустошено е полето, тагува земјата, оти е уништено житото.“ „Сите дрвја по полето се исушија; поради тоа и радоста кај синовите човечки исчезна.“ „Изгниени се зрната во своите лушпи, запустени се житниците.“ „Ете, стенка добитокот, нажалени одат стадата говеда, зашто нема за нив пасиште… бидејќи секна водата во потоците и оган ги изгоре пасиштата.“ „Песните црковни во оној ден ќе се претворат во ридање, вели Господ Бог; ќе има многу трупови, ќе ги фрлаат насекаде молчешкум“ (Јоил 1,10-12.17-20; Амос 8,3).

Последното зло, кога од небото паѓаат големи парчиња град, ги уништува земните народи. Вавилон се распаѓа и исчезнува, а потоа планетата ја удира најсилен земјотрес кој кога било е доживеан, уништувајќи ги и последните траги од животот на неа (Откровение 16,17-21).

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Библиски Армагедон“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.