За харизматичните движења

Харизма: грчки: charisma – милосрден дар, божествена дарба, свето вдахновение, особена моќ стекната со Божјата милост; видовитост, моќ за комуницирање со светците; харизмата не може да се протолкува со рационални причини; моќ за неодоливо привлекување на масите.

Лажниот „свети дух“, кој се манифестира кај харизматичните движења во светот не е ништо друго освен ѓаволски или демонски дух како пандан на вистинскиот Божји Дух или на Светиот Дух, кој е трето лице на Божјето Тројство.

Лажниот дух поттикнува пентекостални движења кои, покрај другото, тврдат: Ние добиваме дар, Светиот Дух, како и апостолите на денот Педесетница или на Духовден (Пентекост) и зборуваме странски јазици како и тие! Да, само тука постои огромна разлика. Како што беше кажано, апостолите добиле Свети Дух од Бога кој ги надарил со за нив непознати странски јазици за да им го проповедаат евангелието на народите на нивниот мајчин јазик, и така правеле (Дела 2,1-11). А денешните „полиглоти“, откако ќе го добијат наводниот „свети дух“, паѓаат во верски занос и почнуваат да зборуваат мртви, загубени, непознати и таинствени јазици кои никому не му се мајчин јазик и со нив никому не му го проповедаат евангелието. Затоа оваа појава, со која сатаната му парира на Светиот Дух, излеан врз апостолите на Духовден, е ѓаволска, спиритистичка појава.

Беше наведен примерот на Тереза Нојман (Theresa Neumann), која во транс зборувала арамејски јазик. Свештеник изнесува пример на човек обземен од сатански дух како наеднаш проговорува некој странски јазик кој никогаш ниту го чул ниту го учел, зашто тоа се стари јазици. „Намерно почнувам да му поставувам прашања на латински и добивам одговор, иако тој човек не знае латински“ – објаснува свештеникот.

Според тоа, за разлика од вистинскиот Свети Дух, лажниот свети дух на луѓето им дава лажни јазици.

Ориген (185-254 г. од новата ера) пишува за Павловиот дар на јазици кој е споменат во 1. Коринќаните 14,18 и јасно кажува дека дарот како способност да се зборува на некој познат јазик е даден со цел на другите да им се проповеда евангелието. Тој кажува: „Кога некој ќе прими  дар, некој јазик, не заради себе, туку заради оние на кои треба да им се проповеда евангелието, тој станува должник кон сите чијшто јазик го примил од Бога.“

Денес постојат многубројни харизматични движења во протестантските цркви, но сè почесто и во Католичката црква, кои прераснуваат во моќно средство за нивно обединување. Таму каде што не помага ниту едно друго средство за обединување на разнебитеното христијанство, многу силен и ефикасен е спиритизмот.

Папата Павле VI најпрво беше под притисок да ги осуди харизматичните движења во Католичката црква. Но во 1975 година, кога на плоштадот Свети Петар во Рим масовно се собраа повеќе од 25.000 луѓе, од кои 10.000 странци, папата Павле VI го пофали „духовното будење“. Списанието „Кристианити ту деј“ од 6 јуни 1975 пишува:

„Бискупите, архибискупите и кардиналите, борејќи се да ги задржат своите шешири и своите положби, пееја и играа во екстаза, прегрнувајќи се едни со други и подигајќи ги рацете кон небото. Обраќањето на папата Павле VI беше полно со екстатичност.“

Споменатата екстаза, што е општа карактеристика на пентекосталните и на харизматичните движења, е екстаза предизвикана не од Божјиот Дух, туку од демоските духови, односно од лажниот демонски свети дух.

„Бидејќи тој лажен свети дух веќе ги обединува римокатолиците и протестантите, харизматичното движење во нивната средина прави ‘чуда’.“16

Мрачните демонски сили, со својот лажен свети дух, односно со спиритистичкиот оган, ќе го запалат светот со лажни  знаци и чуда.

Интересно е да се забележи дека католичкиот пентекостализам придонел за уште поголема почит кон папскиот авторитет, за посилно обожавање на Марија и за уште поцврсто  вкоренување на католичката доктрина.

Пентекостализмот бргу се ширеше преку глобусот како шумски пожар и до 1996 година верските извештаи овој феномен го опишуваа вака:

„Во текот на четиридневниот екуменски состанок минатото лето десет илјади харизматици и пентекосталци заедно се молеа, пееја, играа, ракоплескаа и радосно извикуваа поврзани со заедничка врска на Светиот Дух … Околу половина од учесниците на конгресот за Светиот Дух и на светската евангелизација, одржана од 26 до 29 јули 1996 г.  во Орландо на Флорида, беа католици… ‘Светиот Дух сака да ги урне ѕидовите меѓу католиците и протестантите’, велат Винсон Синам и теолошкиот декан Пет Робертсон од Риџен универзитетот, кој претседаваше со конгресот.“17

Треба сериозно да се испита тој верски занос во кој западнале учесниците на споменатиот конгрес свикан и посветен на Светиот Дух,  на кој „харизматици и пентекосталци заедно се молеа, пееја, играа, ракоплескаа и радосно извикуваа поврзани со заедничка врска на Светиот Дух“. Дали навистина таа еуфорија на конгресот била поттикната од вистинскиот Свети Дух?

Од императивна важност е внимателно да ги проучуваме функциите на Светиот Дух и феномените, како што се исцелувањата и зборувањето на јазици, кои му се припишуваат нему. Дали пентекосталното движење го задоволува библискиот критериум во врска со манифестациите на Духот? Во никој случај!

Во продолжение следат поднасловите од поглавјето „Библијата за матните води на спиритизмот“. Кога ќе кликнете врз поднасловите, ќе ви се отворат нивните текстови.